عصمت از منظر فریقین (شیعه و اهل سنت)

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    عصمت از منظر فریقین (شیعه و اهل سنت)
    عصمت از منظر فریقین (شیعه و اهل سنت)
    پدیدآورانحسینی میلانی، علی (نويسنده) هیئت تحریریه انتشارات الحقایق (تهيه کننده)
    ناشرمرکز الحقائق الإسلامیة
    مکان نشرایران - قم
    سال نشر1394ش
    چاپ1
    شابک978-600-5348-93-4
    موضوععصمت (اسلام) - عصمت (اسلام) - مطالعات تطبیقی
    زبانعربی - فارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    /ع6ح5 220/5 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    عصمت از منظر فریقین (شیعه و اهل سنت)، نوشته متکلم معاصر شیعه، سید على حسینى میلانى (متولد 1327ش)، پژوهشی کلامی با هدف اثبات مصونیت حجت‌های الهی (پیامبران و دوازده امام) از ارتکاب گناه، اشتباه و فراموشی است. نگارنده در کتاب حاضر به دیدگاه‌های دانشمندان عامّه (مانند طبری، فخر رازی و ابن تیمیه) نیز توجه کرده و به شبهات مطرح در این زمینه پاسخ استدلالی داده است.

    ساختار و محتوا

    نویسنده، این اثر را به بخش و فصل تقسیم نکرده و بدون مقدمه، مباحثش را ذیل چند عنوان مطرح کرده است. تعریف لغوی و اصطلاحی عصمت، اهمیت و جایگاه آن در اعتقادات اسلامی، پاسخ به چند شبهه پیرامون عصمت پیامبران آسمانی، تبیین ادله عصمت امامان شیعه و نقد نظریه «عصمت اجماع امت» از جمله محورهای مهمّ کتاب است.

    نقدی بر المیزان

    نویسنده با تأکید بر اینکه عصمت، حالتى باطنى و ملکه‌اى نفسانى است که خداوند از سر لطف به برخى عطا مى‌کند، پس اکتسابى نیست و امرى مستقل از علم است، سخن علامه طباطبایى در تفسیر المیزان مبنی بر استناد عصمت به علم را ناکافی و مستلزم قول به عدم عصمت از خطا، سهو و نسیان شمرده است؛ زیرا علم، با آن موارد قابل جمع است.[۱]

    ابعاد عصمت

    به گفته سید على حسینى میلانى، عصمت پیامبران از سه جهت عمومیت و اطلاق دارد:

    1. حجت خدا از ابتداء تا انتهاى زندگیش، معصوم است.
    2. عصمت به گناه و معصیت اختصاص ندارد؛ بلکه خطا و سهو و نسیان را هم دربرمى‌گیرد.
    3. عصمت، امور عرفى و اجتماعى را نیز شامل مى‌شود و به عقائد، تبلیغ احکام شریعت و انجام واجبات و محرمات اختصاص ندارد. [۲]

    دلالت روایات بر عصمت امامان

    نویسنده بعد از بیان دلیل عقلی و قرآنی، ادله روایی بر عصمت دوازده امام(ع) را فراوان دانسته و فقط به توضیح سند و دلالت هفت حدیث ثقلین، سفینه، منزلت، علی مع القرآن و القرآن مع علی، باب حطّه، إنّ علیاً لا یفعل إلاّ بما یؤمر، من فارقني فقد فارق الله ومن فارقك يا علي فقد فارقني بسنده کرده است.[۳]

    مآخذ نویسنده

    نویسنده برای نگاش این کتاب، از 237 کتاب به زبان عربی (کلامی، روایی، تفسیری، فقهی، رجالی، تاریخی، لغوی و...) استفاده کرده است.[۴]

    پانویس

    1. متن کتاب، ص19- 21
    2. همان، ص59
    3. همان، ص261- 323
    4. همان، ص407

    منابع مقاله

    متن کتاب.

    وابسته‌ها