سرچشمه‌های آرامش در روان‌شناسی اسلامی
| سرچشمه‌های آرامش در روان‌شناسی اسلامی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شفیعی مازندرانی، محمد (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | شامل پنجاه و هفت عامل آرام بخش و ضداضطراب و نگرانی |
| ناشر | فرهنگ آفتاب |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | سده13 |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-9389-1-2 |
| موضوع | آرامش و آسایش - جنبه‌های قرآنی - احادیث اخلاقی - اسلام و بهداشت روانی - روان شناسی اسلامی - احادیث |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ش7س4 232/65 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
سرچشمه‌های آرامش در روان‌شناسی اسلامی، اثر سید محمد شفیعی مازندرانی، کتابی است شامل پنجاه‌وهفت عامل آرامش‌بخش و ضد اضطراب و نگرانی و توضیح و تشریح آنها.
از دو واژه اضطراب و نگرانی، همان معنایی به ذهن آدمی تداعی می‌شود که در علوم روان‌شناختی و روان‌کاوی امروز، به‌عنوان روان‌پریشی و نیز به‌عنوان «تشویش خاطر و تزلزل باطن و راحتی ضمیر» یاد می‌شود. این حالت، حالتی خطرناک و نوعی بیماری است و درمان این‌گونه بیماری‌ها از راه مراجعه به روان‌پزشک و همچنین خوددرمانی و مطالعه عوامل پیشگیری از اضطراب و مطالعه کتاب‌هایی مانند اثر حاضر، مقدور می‌باشد[۱].
این کتاب، به بهانه تفسیر آیه شریفه ألا بذكر الله تطمئن القلوب (رعد: 28)، ترتیب یافته و در آن، پنجاه‌وهفت عامل آرامش‌بخش مورد نظر اسلام از منظر روان‌شناسی اسلامی، به‌گونه اختصار، مورد تبیین قرار گرفته و در اختیار خوانندگان قرار گرفته است[۲].
نویسنده، معتقد است در روان‌شناسی اسلامی، حقایقی به چشم می‌خورد که علوم روان‌شناختی بشری را توان دست یازیدن به آنها نیست؛ زیرا روح بشر، به‌گونه‌ای بایسته، مورد شناسایی بشر قرار نگرفته و در آینده نیز این چنین خواهد بود[۳].
مطالب کتاب، در دو فصل کلی، تنظیم شده است. در فصل نخست، به بیان و توضیح مهم‌ترین عوامل ایجاد نگرانی و اضطراب، پرداخته شده است که برخی از مهم‌ترین آنها، عبارتند از: احساس در پیش داشتن آینده‌ای تاریک و مبهم، داشتن گذشته‌ای نامطلوب و یأس‌آور، احساس ضعف و ناتوانی، احساس پوچی در زندگی، ناامیدی، سوء تفاهم، تردید، مجالست و هم‌نشینی با مبتلایان به اضطراب، دنیاپرستی، احساس ناسپاسی، احساس فنا و نابودی، سوء ظن و بدبینی، وسوسه‌های شیطان، عصیان، عوامل اجتماعی، غیبت از این و آن و عدم انجام کارهای روزمره بر طبق برنامه و بی‌نظمی[۴].
در فصل دوم، عوامل آرامش‌بخش، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است که برخی از آنها، عبارتند از: ایمان، دعا و نیایش، اذکار معنوی و الهی، انجام نماز، تقویت حالت یقین و رضا، زهدگرایی، شغل و سرگرمی سالم، ازدواج، حضور در محفل دوستان، تفریح و تفرج، ورزش، سیر و سفر، خوش‌گمانی، توجه به راز وجود مشکلات و ناکامی‌ها و شکست‌ها، چشم دوختن به نعمت‌های موجود، توبه و غفران‌طلبی و...[۵].
پانویس
منابع مقاله
سرآغاز و متن کتاب.