ابن میمون، موسی بن میمون
| نام | ابن میمون، موسی بن میمون |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابن میمون، موسی بن عبیدالله
موسی بن میمون مایمونیدیز، موزز ابن میمون قرطبی أبو عمران موسى بن ميمون بن عبيدالله القرطبي |
| نام پدر | میون |
| متولد | ح530ق |
| محل تولد | کوردوبا در اندلس (اسپانیای کنونی) |
| رحلت | 601 ق |
| اساتید | یهودا کوهن ابن سوسن |
| برخی آثار | دلالة الحائرین
الفاضلية |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01808AUTHORCODE |
ابْنِ مِيْمون، موسى‌بن میمون اسرائيل قرطبى (530-601ق)، ربی (آموزگار تورات)، پزشک، ستاره‌شناس، فیلسوف و دانشمند اسپانیایی یهودی كه در فقه و شرايع يهود چنان مقام والايى داشت كه يهوديان دربار او گفته‌اند: از موسى(ع) تا موسى (ابن میمون) كسى مانند موسى برنخاسته است.
ابن میمون گرچه از علما و احبار يهود است، ولى چون در محيط فرهنگى و علمى اسلامى پرورش يافته و در طب و فلسفه آثار خود را به عربى نوشته است، متعلق به حوز فرهنگ اسلامى نيز هست. مورخان عرب كنيه او را ابوعمران نوشته‌اند كه شايد به جهت نام موسى به او داده شده است وگرنه او فرزندى به نام عمران نداشته است تا با این كنيه خوانده شود. بعضى از نویسندگان مسلمان او را موسى‌بن عبيداللّه خوانده‌اند، در صورتى كه نام پدر او مسلماً میمون بوده است. احتمال مى‌رود كه نام عبيداللّه عربى شده عوباديه باشد كه دو تن از اجداد موسى به این نام بوده‌اند.
ولادت
تاريخ تولد او را روز شنبه عيد فصح يهود (چهاردهم نيسان) یک ساعت و 20 دقيقه بعدازظهر در سال 4895 پس از خلقت (به قول يهود)، يعنى سال 1135م ثبت كرده‌اند. موسى در شهر قرطبه از بلاد اندلس متولد شد. این شهر از مراكز بزرگ فرهنگ اسلامى در اندلس و همچنين از مراكز بزرگ فرهنگ يهود بود. پدر موسى، میون نيز از علماى بنام يهود و از شاگردان يوسف‌بن میکاش و اسحاق فاسى بود و در محكم شرعى هود در قرطبه منصب قضا داشت.
تحصیلات
ابن میمون در سن سیزده سالگی به مصر مهاجرت کرد و در آنجا به تحصیلات خود ادامه داد.
در آن زمان یکى از احبار بنام يهود به نام يهودا كوهن در فاس مى‌زيست و ابن میمون كه در آن زمان بيست و پنج ساله بود، پيش او درس خواند.
وفات
مرگ ابن میمون به گفت مورخان يهود در روز دوشنبه 13 دسامبر 1204 اتفاق افتاده است كه مطابق با ربيع الآخر 601 ق مى‌شود.
آثار
ابن میمون در شريعت و كلام يهود و در فلسفه و طب و رياضيات آثار مهمى از خود به جاى گذارده است كه برخى از آنها عبارتند از:
الف - آثار فلسفى:
- مقاله في صناعه‌المنطق
- دلاله الحائرين (راهنمای گمراهان): وی در این کتاب سعی می‌کند اصول دیانت یهود را بر مبنایی عقلانی و مطابق با فلسفه ارسطو بیان نماید.(بی.ناس، جان، تاریخ جامع ادیان، ترجمه علی‌اصغر حکمت، ص563-564)
ب- آثار دينى و فقهى:
- تاب السراج يا شرح مشنا
- کتاب الفرائض
- تفسیر میشناها: میشنامشهورترين و بزرگ‌ترين کتاب فقهى يهود كه شرح و بيان احكام تلمود بابلى است.
ابن میمون در این کتاب سعی کرده تعالیم کتاب میشنا را برای عموم قابل فهم گرداند.(سلیمانی اردستانی، عبدالرحیم، یهودیت، ص273)
- کتاب البعث.
- از آثار مهم ابن میمون پاسخهایى است كه او به نامه‌هایى كه دربار مسائل و موضوعات گوناگون به وى مى‌نوشتند، داده است. مجموعه‌هاى مختلفى از این نامه‌ها و پاسخها منتشر شده است.
ج- كتب و رسائل طبى:
1-مختصرات از کتاب جالینوس 2-شرح فصول بقراط3-فصول موسى4-رساله فى‌البواسيرو....[۱]