تعلیم و تربیت در اسلام (مطهری)
 | این مقاله هماکنون برای --Mkheradmand110 (بحث) ۲۲ آبان ۱۴۰۱، ساعت ۰۶:۴۷ (+0330) تحت ویرایش عمده است. این برچسب برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شدهاست، لطفا تا زمانیکه این پیام نمایش داده میشود ویرایشی در این صفحه انجام ندهید. این صفحه آخرینبار در ۰۸:۵۸، ۱۳ نوامبر ۲۰۲۲ (ساعت هماهنگ جهانی) (۲ سال پیش) تغییر یافتهاست؛() لطفا اگر در چند ساعت اخیر ویرایش نشده است، این الگو را حذف کنید. اگر شما ویرایشگری هستید که این الگو را اضافه کرده است، لطفا مطمئن شوید آن را حذف یا با {{در دست ساخت}} جایگزین میکنید. |
| تعلیم و تربیت در اسلام(مطهری، مرتضی) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مطهری، مرتضی (نويسنده) |
| ناشر | صدرا |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| موضوع | تعلیم و تربیت - تربیت اسلامی - اخلاق اسلامی |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تعلیم و تربیت در اسلام، مجموعه سخنرانی‌های اخلاقی و تربیتی معلم شهید مرتضی مطهری (فریمان 1298-1358ش. قم) در جمع دبيران تعليمات دينى و انجمن اسلامى پزشكان در تهران سالهاى 1351 و 1352ش. مسائل تربیتی و اخلاقی مهمی مانند تربيت عقلانى انسان، بررسى نظريه نسبيّت اخلاق، پيوند عبادت با برنامههاى تربيتى و عوامل چندگانه تربیت (تقويت اراده، عبادت، محبت، تقويت حس حقيقتجويى، مراقبه و محاسبه، تفكر، محبت اولياء، ازدواج، جهاد و كار) از موضوعات مطرح شده در این اثر است. [۱]
برخی از مباحث مطرح شده در این اثر، مانند تعریف و تحلیل فعل اخلاقی [۲] و بررسى نظريه نسبيّت اخلاق و نقد نظریه‌های مرتبط [۳]، جزو مسائل فلسفه اخلاق است.
برخی از مطالب ارزنده این اثر عبارت است از:
بحثهاى ايرادشده در جمع دبيران تعليمات دينى
آنهايى كه معتقدند اخلاق نسبى است، میگويند: مثلًا يك روزى عفاف در يك جامعههايى خوب بود ... ولى بعد زندگى ماشينى آمد و زن به متن اجتماع و داخل كارخانهها كشيده شد. عفاف يك روزى خلق خوبى بود و امروز خلق خوبى نيست. ولى اين حرف روى اين مبنايى كه ما گفتيم غلط است. عفاف و پاكدامنى به عنوان يك حالت نفسانى يعنى رام بودن قوّه شهوانى تحت حكومت عقل و ايمان، تحت تأثير قوّه شهوانى نبودن، شره نداشتن ... عفاف همه وقت خوب است. بله، آن فعل اخلاقى كه ما نام آن را عفت میگذاريم، مانعى ندارد كه فرق كند؛ البته نه در اين مقياسى كه اينها میگويند، در اين مقياس هيچ وقت فرق نمیكند. مثلًا در اين مثالهاى معروف فقهى كه ذكر میكنند میگويند: زنى است مريض و نياز به طبيب دارد. طبيب زن وجود ندارد و طبيب مرد هم بايد بدنش را لمس كند و ... و فرض اين است كه جان زن در خطر است. در اين صورت مراجعه به طبيب مرد جايز است. لمس كردن و نگاه كردن بدن زن براى نامحرم يك فعل خلاف عفت است، اما همين فعل در يك شرايط خاص جنبه غير اخلاقى بودن خود را از دست میدهد. ولى اين غير از آن است كه خود عفاف به عنوان يك خلق و خوى و خصلت، ارزش خود را از دست بدهد؛ ارزش آن محفوظ است، اين فعل است كه تغيير میكند. [۴]
بحثهاى انجمن اسلامى پزشكان
پانویس
منابع مقاله
مقدمه ناشر و متن کتاب.
وابسته‌ها
تعلیم و تعلم از دیدگاه شهید ثانى و امام خمینى