الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم
غيبت صغرى اثر فارسى علی‌اصغر رضوانی، از مجموعه كتاب‌هاى «سلسله مباحث مهدویت» بوده كه به مسائل مربوط به عصر غيبت صغرى از قبيل حكمت آن، سفيران و توقيعات صادره، پرداخته است.
در بخش اول، نویسنده درباره مبدأ غيبت صغرى، دو نظريه را مطرح كرده است:
- مبدأ آن از زمان ولادت حضرت مهدى(عج) باشد؛ وى اين نظريه را مورد مناقشه دانسته، زيرا بحث از غيبت امام است و در آن هنگام، حضرت هنوز به مقام امامت نرسيده بودند.
- غيبت از زمان شهادت امام حسن عسکری(ع) باشد؛ كه اين نظريه را تأييد مى‌كند.
وى معتقد است غيبت صغرى، نشانگر اولين مرحله از امامت حضرت مهدى(عج) مى‌باشد و جهت آن اين است كه عادت شیعیان اين بوده كه هر زمان اراده می‌كردند، خدمت امام خود رسيده و با غيبت كلى و تام، انس نداشتند، لذا براى جا افتادن اين موضوع، ابتدا غيبت صغرى تحقق پيدا كرده است.
عصر غيبت صغرى از امتيازاتى برخوردار است كه نویسنده به برخى از آن‌ها اشاره كرده است؛ از جمله:
- در اين عصر امام مهدى(عج) متصدى امامت و خلافت شد.
- امام(ع) در اين دوران استتار كامل نداشتند، بلكه به جهت مصالح كلى با برخى خواص ملاقات برقرار می‌كردند.
- در اين عصر، چهار سفير وجود داشت كه از طرف حضرت به طور خصوص مأمور به رسيدگى امور مردم بودند.........