قرآن کریم (ترجمه شیخ الهند)

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    قرآن کریم(ترجمه شیخ الهند)
    قرآن کریم (ترجمه شیخ الهند)
    پدیدآورانشيخ‌الهند، محمودحسن (مترجم)

    کوشا، محمدعلی (مصحح)

    طه، عثمان (خطاط)
    عنوان‌های دیگرقرآن. فارسي - عربي
    ناشراحسان
    مکان نشرايران - تهران
    سال نشر1393ش.
    چاپچاپ يکم
    شابک978-964-356-985-3
    زبانعربي - فارسي
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏/ش9 / 59/66 BP

    قرآن کریم(ترجمه شیخ الهند) ترجمه‌ فارسی تحت اللفظی از قرآن کریم است از محمود حسن (شیخ الهند) با تصحیح، بازترجمان و ویرایش محمدعلی کوشا.

    اصل این ترجمه به زبان اردو از مولانا محمود حسن ملقب به شیخ الهند بوده است.[۱]

    محمود حسن در 1335 در جزیره مالت به اتهام شورش علیه حکومت وقت محاکمه شده و در همان جزیره به زندان رفت. در دوران زندان از اول شوال 1335 ترجمه قرآن را به زبان اردو آغاز کرد و در دوم شوال 1336 آن را به پایان رساند و تصمیم داشت برای آن پانوشتهایی اضافه کند. برای پانوشتها، اقدام به بازبینی آن نمود و تا پایان سوره مائده را به سرانجام رساند. اما به دلیل بیماری حاصل از زندان از ادامه پانوشتها بازماند. بقیه پانوشتهای آن را «علامه شبیر احمد عثمانی» به انجام رسانیده است.[۲]

    این اثر اردو زبان بنا به تصریح مترجم آن بر اساس ترجمه «موضح الفرقان» شاه عبدالقادر به درخواست عده‌ای از دوستانش به نگارش درآمده است، و به سه ترجمه پیش از خود یعنی ترجمه شاه ولی الله دهلوی، شاه رفیع الدین و شاه عبدالقادر اشاره می‌کند که با استفاده از آنها این ترجمه را سامان بخشیده است.[۳]

    ترجمه و تفسیر «موضح الفرقان محمود حسن به زبان اردو، توسط شاگردش مولانا شبیر احمد عثمانی به افغانستان منتقل می‌شود و در آنجا لجنه‌ای از علمای کابل به ترجمه فارسی آن می‌پردازند و عنوان «تفسیر کابلی» را پیدا می‌کند که بارها در پاکستان و افغانستان و ایران تجدید چاپ شده است. پس از آخرین چاپ جدید آن توسط نشر احسان در تهران، ناشر، پیشنهاد تصحیح، بازترجمان و ویرایش کامل آن را به همان سبک ترجمه تحت‌اللفظی به محمدعلی کوشا می‌دهد. ترجمه کابلی در واقع ترجمه‌ای مضمونی و به تعبیر دیگر ترجمه‌ای آزاد از ترجمه شیخ الهند به سبک مترجمان حنفی خراسان و شبه قاره هند رویکرد خاص خود را دارد و می‌توان گفت از ادبیات فارسی قرن 5 و 6 و 7 کم‌وبیش تأثیر پذیرفته است.[۴]

    برای اطلاع از دیگر ویژگیهای این اثر به صفحه 611 مراجعه کنید.

    پانویس

    1. ر.ک: سخن ویراستار کتاب، ص608
    2. ر.ک: همان، ص609
    3. ر.ک: همان
    4. ر.ک: همان، ص610-611

    منبع مقاله

    سخن ویراستار کتاب.

    وابسته‌ها