الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم
سيد محمدكاظم طباطبایی يزدى (۱۲۴۷-۱۳۳۷ق)، فقیه، مجتهد، مرجعیت عامه شیعه بعد از رحلت آخوند خراسانی، نویسنده کتاب العروة الوثقی
در سال 1247ق، در روستای «كسنويه» يزد پا به عرصه گيتى نهاد. از همان زمان، بزرگى در چهره كوچكش نمايان بود و با تولدش، رشته‌هاى اميد را در قلب پدر و مادر خويش محكم ساخت. پدرش به تبرک نام رسول خدا(ص) و با ياد امام هفتم شیعیان، او را محمدكاظم نام نهاد.
سيد محمدكاظم، ابتدا درس علامه شيخ محمدباقر نجفى فرزند شيخ محمدتقى نجفى، نویسنده كتاب «هداية المسترشدين» را بر درس ساير علما ترجيح داد. و از محضر اساتيدى چون آیت‌الله سيد محمدباقر موسوى خوانسارى و برادرش آیت‌الله حاج ميرزا هاشم خوانسارى و آیت‌الله محمدجعفر آباده‌اى استفاده‌هاى فراوانى برد.
سيد محمدكاظم در سال 1281ق، با اجازه و معرفى استادش آیت‌الله شيخ محمدباقر نجفى، به همراه چند تن از علما به نجف اشرف هجرت كرد و در آن‌جا از محضر بزرگانى همچون آیت‌الله سيد محمدحسن شيرازى (ميرزاى بزرگ) صاحب حکم تحريم تنباكو، آیت‌الله شيخ راضى و آیت‌الله شيخ مهدى جعفرى و آیت‌الله شيخ مهدى آل كاشف الغطا استفاده‌هاى علمى و توشه معنوى فراوانى كسب نمود.
استاد هيچ‌گاه از تدريس غافل نبود. وى بعد از هجرت ميرزاى شيرازى به سامرا به‌طور رسمى حوزه درس خود را در نجف تشكيل داد و به تدريس دروس خارج فقه و اصول كه مرحله نهايى تحصيلات حوزوى است، پرداخت. ديرى نپاييد كه شاگردان زيادى در درس ايشان حاضر شدند، به‌طورى كه عدد آنان را تا دويست نفر ذكر كرده‌اند.
برخى از معروف‌ترين شاگردان وى عبارتند از: آیت‌الله شيخ عبدالكريم حائرى يزدى(مؤسس حوزه علمیه قم)، آیت‌الله سيد حسين بروجردى (مرجع تقليد شیعیان جهان)، آیت‌الله مجاهد سيد حسن مدرس، آقا ضياء عراقى، آیت‌الله حاج آقا حسين قمى، آیت‌الله سيد عبدالحسين شرف‌الدين عاملى، آیت‌الله سيد محمدتقى خوانسارى، آیت‌الله سيد احمد خوانسارى، آیت‌الله شيخ محمدحسین كاشف الغطا، آیت‌الله شيخ احمد كاشف الغطا، آیت‌الله شيخ محمدتقى بافقى، آیت‌الله ميرزا مهدى آشتيانى و.....