نفیسی، علی‌اکبر
| نام | نفیسی، علی اکبر |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ناظم الاطباء |
| نام پدر | محمدحسن |
| متولد | ۱۷ ربیع‌الثانی سال ۱۲۶۳ق |
| محل تولد | کرمان |
| رحلت | 1342ش |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01097AUTHORCODE |
ميرزا على‌اكبر خان ناظم الاطباء، ملقب به على‌اكبر نفيسى و معروف به ناظم الاطباء، ادیب، دانشمند، از پزشکان مشهور و دانشمند در عصر ناصرالدين شاه و مظفرالدين شاه قاجار
ولادت
او فرزند محمدحسن، طبیب کرمانی است و در ۱۷ ربیع‌الثانی سال ۱۲۶۳ق برابر با ۱۲۲۶ش در کرمان به دنيا آمد. نسب آنها به حکیم نفيس بن عوض بن نفيس کرمانى (812-890ق)، طبیب مشهور کرمانی می‌رسد.
تحصیلات
تحصيلات مقدماتى را در همان شهر به پايان رساند، سپس به فراگرفتن حكمت الهى و فلسفه پرداخت و در دارالفنون تهران كه تازه تأسيس شده بود، به تحصيل طب پرداخت. در سال 1289ق از آن مدرسه فارغ‌التحصيل شد و به تأسيس بيمارستان دولتى به سبک بيمارستان‌هاى اروپا از طرف ناصرالدين شاه مأمور شد و خود رياست آن را به عهده گرفت و تا سال 1298ق در اين سمت باقى بود. او پس از كناره‌گيرى از رياست بيمارستان دولتى در سال 1298ق، با ميرزا حسين خان مشير‌الدوله به مشهد رفت و در آنجا بيمارستان رضوى را، از موقوفات آستان قدس رضوى، بنيان نهاد و آن دومين بيمارستان به روش اروپايى در ايران بود.
مدتى هم به قمشه و نواحى بختيار، سفر كرد و بعد از 2 سال، مجددا به تهران برگشت و مشغول طبابت عمومى و وظايف محوله‌اش شد. سال 1310 كه بيمارى «وبا» شيوع پيدا كرد و اكثر پزشکان فرار كرده بودند، او با كمال شهامت در تهران ماند و صميمانه به كار مداواى بيماران پرداخت؛ از همين رو، مورد توجه شاهانه واقع شد و در اثر امانت و صداقتش، جزو اطباى دربار و نتيجتا طبيب مخصوص اندرون شاه شد كه تا سال 1328ق، در همين مقام بود. على‌اكبر نفيسى، سال 1342ق، در سن 79 سالگى از دنيا رفت.
آثار
- فرهنگ نفيسى (مهم‌ترين تأليف نفيسى است كه بيست و پنج سال عمر خود را صرف آن كرد)؛
- پزشکى‌نامه، در علم تراپوتيك (داروشناسى)؛
- كتابى در علم تشريح؛
- كتابى در پاتولوژى و كلينيك جراحى؛
- رساله‌اى در فیزیک؛
- رساله‌اى در جراحى؛
- رساله‌اى در تراپوتيك؛
- كتاب مذاكرات؛
- نامه زبان‌آموز؛
- كتاب تعليمات ابتدايى (كه چندين سال از كتب درسى سال اول و دوم مدارس بود)؛
- دستور زبان فارسى.