الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم
حسن حسن‌زاده آملی (1307-1400ش)، از علماى مشهور در فلسفه، عرفان، هيئت، رياضيات، شعر و ادب و داراى تأليفات فراوانی در علوم مختلف. مقدمات علوم حوزوى و فراگيرى علومى كه بين طلاب متداول است را در مسجد جامع آمل آموخت، در اين دوران كه شش سال طول كشيد از محضر علمايى چون: آیت‌الله ميرزا ابوالقاسم فرسيو، آیت‌الله غروى، آقا شيخ احمد اعتمادى، شيخ ابوالقاسم رجايى لتيكوهى، شيخ عزيزاللّه طبرسى و مرحوم عبداللّه اشراقى بهره گرفت.
سپس در سن 22 سالگى و در شهريور 1329 به تهران رفت و از محضر آيات: ميرزا ابوالحسن شعرانى، حاج ميرزا مهدى الهى قمشه‌اى، حاج شيخ محمدتقى آملى، ميرزا ابوالحسن رفيعى قزوينى، شيخ محمدحسین فاضل تونى، آقا ميرزا احمد آشتيانى و سيد احمد لواسانى استفاده كرد.
در سال 1342 به قم عزيمت نمود و از علامه سيد محمدحسین طباطبائى و برادرش سيد حسن طباطبائى و آقا سيد مهدى قاضى طباطبائى بهره‌ها برد.
و از همان سال تا آخر عمر در حوزه علميه قم به درس و بحث و تحقيق و پژوهش اشتغال داشت.
۱۴ دوره شرح منظومه، ۴ دوره اشارات، یک دوره اسفار اربعه، و ۴ دوره شرح فصوص قیصری را در این مدت تدریس کرد. شرح تمهید و مصباح الانس نیز از جمله تدریس‌های اوست. او همچنین حدود ۱۷ سال دروس ریاضیات، هیأت، وقت و قبله را درس داد که کتاب دروس «معرفة الوقت و القبلة» محصول آن درس‌هاست.
آیت‌الله حسن‌زاده آملی سرانجام در روز 3 مهر ماه سال 1400ش برابر با 18 صفر سال 1443ق درگذشت.