الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول
ليلةالمبيت؛ بررسی تحليلی آيه شريفه «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْري نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ»، نوشته غلامرضا صادقی‌فرد، کتابی است کلامی که به شان نزول و بررسی تحلیلی آیه شریفه مذکور و نکاتی پیرامون آن می‌پردازد. درواقع این کتاب شرح و تفسیری است بر آیه 207 سوره بقره که مؤلف آن‌را در زمان معاصر به زبان فارسی در یک جلد ارائه داده است.
مؤلف در مورد زمینه‌های هجرت پیامبر اکرم(ص) چنین می‌گوید: پیامبر در سال دهم هجری پیامبر اکرم(ص) دو تن از مهمترین یاران دیرین خود یعنی حضرت خدیجه(س) و حضرت ابوطالب(ع) را از دست دادند و این فاجعه سبب شد حضرت پشتوانه خود را در مکه از دست داده و اذیت و فشار‌های کفار قریش بر ایشان تشدید گردد و دیگر جایی برای ماندنش در مکه نباشد؛ تا آنجا که حضرت خاتم المرسلین(ع) ناگزیر از هجرت شد.
در سال سیزدهم بعثت، قریش تصمیم گرفت تا کار حضرت را یکسره کرده و نور هدایت اسلام را برای همیشه خاموش گرداند، برای رسیدن به این هدف شوم مکری بزرگ را برنامه ریزی کردند. کفار برای کشتن پیامبر اکرم(ص) از هر قبیله ای یک نفر را برگزیدند تا هنگام نیمه شب به خانه حضرت حمله‌ور شده و ایشان را به قتل برساندد.
جبرئیل از سوی خداوند متعال، پیامبر اکرم(ص) را از این مکر پنهان مطلع ساخت و در پی آن حضرت امیرالمؤمنین از این توطئه مطلع گردید. خداوند متعال در پاسخ مکر قریش، بوسیله امیرالمؤمنین علی(ع) مکری بزرگ کرد، آنجا که فرمود: «وَ إِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ وَ يَمْكُرُونَ وَ يَمْكُرُ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ»(انفال: 30)؛ (وقتی که کافران با تو مکر می‌کردند تا تو را به بند کشند یا به قتل رسانند یا از شهر بیرون کنند، و آنها مکر می‌کنند خدا هم مکر می‌کند و خدا بهتر از هر کس مکر تواند کرد).
پیامبر اکرم(ص) از امیرالمؤمنین(ع) درخواست نمود تا در آن شب در بستر ایشان بخوابد، علی(ع) درخواست حضرت را اجابت نمود. وقتی کفار به خانه حضرت حمله کردند امیرالمؤمنین(ع) را در جای پیامبر اکرم(ص) دیدند، او به مشرکان حمله‌ور شد، آنان از هر سو پا به فرار گذاشتند، و از انجام توطئه خود باز ماندند و علی(ع) نقشه تمام مشرکین را نقش برآب کرد، که این عمل در اوج تمام مناقب و فضایل ایشان قرار دارد.
خداوند متعال پس از این جان فشانی بزرگ، درباره امیرالمؤمنین(ع) و این اقدام بزرگ چنین فرمود: «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْری نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ»(بقره 207)؛ (و از میان مردم کسى است که جان خود را براى طلب خشنودى خدا مىفروشد و خدا نسبت به بندگان مهربان است).....