امینی، محمدهادی

امینی، محمد هادی

نام	امینی، محمد هادی
نام‎های دیگر	م‍ح‍م‍ده‍ادی‌ الام‍ی‍ن‍ی‌ ه‍ادی‌ الام‍ی‍ن‍ی‌
نام پدر
متولد	1314 ش
محل تولد
رحلت	1379 ش
اساتید
برخی آثار
کد مؤلف	AUTHORCODE1903AUTHORCODE

محمدهادى امينى فرزند ارشد آيت‌الله علامه امينى(ره) به سال 1310ه.ش در شهر تبريز ديده به جهان گشود و چون به سن هفت سالگى رسيد‌ ‎در مكتب شيخ اديب كه از مكتبداران فاضل و ماهر آن عصر بود، تحصيلات مقدماتى را فرا گرفت و با ارشاد پدر بزرگوارشان به تحصيل علوم حوزوى پرداخت. ايشان از محضر اساتيد والامقامى، چون آيت‌الله حكيم، آقاشيخ محمدعلى اردوبادى، آقابزرگ طهرانى، سيد‌‎على فانى، علامه محمدتقى جعفرى، سيد‌‎حسين حمامى و علامه امينى پدر گران‌قدرشان كسب فيض نموده و تا سطح خارج فقه و اصول را در حوزه نجف اشرف تلمذ نمود. از طرفى به جهت علاقه و تبحر فراوان در ادبيات و شعر زبان عربى، مدرك دكترى را در رشته ادبيات عرب از دانشگاه الازهر مصر اخذ كرد.

آثار به جامانده از ايشان شامل سه دسته مى‌باشند

دسته اول، 27 اثر را در قالب كتب عربى و فارسی در برمى‌گيرد كه تاكنون به طبع رسيده است و عناوين آن در ذيل خواهد آمد.

دسته دوم آثار ايشان تحقيقاتى است كه پيرامون كتب مختلف صورت گرفته است كه اين كتاب‌ها عموماًصبغه ادبى دارد و بعضا درباره فضايل و مناقب اهل‌بيت(ع) است كه در مجموع 20 كتاب را به خود اختصاص داده است.

دسته سوم آثار ايشان كه در آخرين سال‌هاى عمر آن بزرگوار به رشته تحرير درآمده است و هنوز به چاپ نرسيده است، شامل شش تألیف مى‌باشد كه عناوين آن‌ها در پى خواهد آمد.

با توجه به تبحر مرحوم در ادب و شعر عرب و نيز آشنايى و اشراف كافى او بر كتب رجالى و تاريخى، اكثر تأليفات ايشان در خصوص موضوعات تراجم رجال و راويان ائمه اطهار(ع)، ماخذشناسى آثار مؤلفان شهير، ادب و شعر مى‌باشد. آن بزرگوار تحقيقات وسيعى را پيرامون كتاب ارزشمند نهج‌البلاغه از جنبه‌هاى ادبى، تاريخى، رجالى و... و نيز درباره گردآورنده آن شريف رضى و همچنين مناقب امیرالمؤمنین(ع)، پيروان و روات آن امام همام داشته است.

از آثار برجسته ايشان كتاب «اصحاب الامام اميرالمؤمنين و الرواة عنه» مى‌باشد كه بنابر ويژگى‌هاى خاص اين كتاب كه مهم‌ترين آن ارتباطش با شخصيت مولا على(ع) است و جنبه‌هاى ديگرى كه بعدا به عرض خواهد رسيد، به معرفى تفصيلى و تطبيقى كتاب مذكور با كتاب ديگرى از ايشان به نام «اعلام نهج‌البلاغه» خواهيم پرداخت.

و سرانجام شمع پر فروغ و جودش در روز چهارشنبه 18 شعبان سال 1412ه.ق مطابق با 25 آبان ماه 1379 ه.ش به خاموشى گراييد و به ملكوت اعلى پيوست.