کنانی عسقلانی، شافع بن علی
«شافع بن على كاتب عسقلانى مصرى»، مورخ و اديب قرن هفتم، در شب جمعه 25 ذى‌الحجه سال 649ق / 1252م، متولد شد. پدرش معروف به مولى قاضى نورالدين على و جدش فقيه عمادالدين خطيب قلعه جبل بوده است. در تراجم از او با تعابير قاضى، امام، عالم، فاضل، كامل و اديب ياد شده است. او اشعار فراوانى سروده است. در كودكى به‌عنوان كاتب ديوان انشاء مصر اشتغال يافت. وى در زمان حياتش، كتاب‌هاى فراوانى را گردآورى نمود؛ به‌گونه‌اى كه پس از او بيست گنجينه پر از كتب ادبى نفيس به يادگار ماند. شهاب‌الدين بوتيجى، كتاب‌شناس مصرى، نقل كرده كه عسقلانىهرگاه كتابى را لمس مى‌كرد، مى‌گفت: «اين كتاب فلان نويسنده از فلان زمان و كشور است» و اگر مجلدى از كتابى را مى‌خواست، به گنجينه خود مى‌رفت و كتاب را برمى‌داشت؛ مثل اينكه هم‌اكنون آن را در آن مكان گذاشته است.
| نام | کنانی عسقلانی، شافع بن علی |
|---|---|
| نام های دیگر | سبط ابن عبدالظاهر |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 730 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | الفضل الماثور من سیره السلطان الملک المنصور |
| کد مؤلف | AUTHORCODE546AUTHORCODE |
در سال 680ق، در واقعه حمص، تيرى به او اصابت نمود كه او را دچار بيمارى نمود و در نتيجه آن، بينايى‌اش را از دست داد و پنجاه سال تا زمان مرگش نابينا بود. وى در شعبان سال 730ق، درگذشت.
تأليفات
1. الأحكام العادلة فى ما جرى بين المنظوم و المنثور من المفاضلة؛
2. الدر المنتظم فى مفاخرة السيف و القلم؛
3. الرأى الصائب فى اثبات ما لابد منه للمكاتب؛
4. شوارد المصايد فى ما لحل الشعر من الفوايد؛
5. مخالفة المرسوم فى الوشى المرقوم؛
6. قلائد الفرائد و فرائد القلائد فى ما للشعراء العصريين الاماجد؛
7. ما ظهر من الدلائل فى الحوادث و الزلازل؛
8. المقامات الناصرية؛
9. قراضات الذهب المصرية فى تقريضات الحماسة البصرية؛
10. نظم السلوك فى تواريخ الخلفاء و الملوك؛
11. الفضل المأثور من سيرة السلطان الملك المنصور؛
و...