ابن عراقی، احمد بن عبدالرحیم
| نام | ابن عراقی، احمد بن عبدالرحیم |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابن عراقی، احمد بن ع‍ب‍د ال‍رح‍ی‍م
عراقی، ول‍ی ال‍دی‍ن احمد اب‍و زرع‍ه، احمد بن ع‍ب‍د ال‍رح‍ی‍م |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 826 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE6414AUTHORCODE |
«ابن عراقى، ابوزرعه ولى الدين احمد بن عبدالرحيم» (3 ذى‌حجه 762 - 27 شعبان 826ق)، فقيه و قاضى شافعى مصرى، فرزند عالم مشهور حديث، حافظ زين الدين عراقى است.
ابن عراقى در قاهره متولد شد و در سه سالگى همراه پدر به دمشق رفت. پدر از كودكى مشوق او در تحصيل علم بود و او را در دمشق در مجالس درس شاگردان فخرالدين ابن بخارى و فخرالدين ابن عساكر و ديگر محدثان شركت داد و پس از چندى به قاهره بازگرداند. آنگاه ابن عراقى به حفظ قرآن پرداخت. در 780ق، بار ديگر به دمشق رفت و نزد طبقه جديدى از محدثان حديث شنيد. درعين‌حال، از فراگيرى ساير علوم نيز غافل نبود.
ابن عراقى در زادگاهش، قاهره و نيز در دمشق، بيت‌المقدس، مكه و مدينه نزد بزرگان زمان، چون سراج الدين بلقينى، جمال الدين اسنوى، برهان الدين ابن جماعه، ابن ملقن، جمال الدين ابن نباته و ابوالبقاء سبكى، فقه، حديث و ديگر دانش‌ها را فراگرفت. پس از درگذشت پدر، مشاغل او را عهده‌دار شد و در جامع طولونى و مدارس ديگر، تدريس فقه و حديث را آغاز كرد و بعد از درگذشت همام الدين، شيخ مدرسه جماليه، به جانشينى او برگزيده شد.
در دهه 90، به نيابت قاضى عماد الدين كركى منصوب گرديد و مدت 20 سال در اين مقام باقى ماند. در 823ق، براى به‌جاى آوردن مناسك حج به مكه رفت و در حرمين به تدريس پرداخت. پس از وفات قاضى جلال الدين بلقينى (824ق) از سوى ملك ظاهر به قاضى‌القضاتى برگزيده شد، اما يك سال و اندى بعد در اثر دشمنى برخى دولت‌مردان، از اين مقام بركنار شد و كمتر از يك سال بعد درگذشت. پيكر او را كنار پدرش به خاك سپردند.
آثار
1. ذيل الكاشف ذهبى؛
2. الأمالي؛
3. تحرير الفتاوى على التنبيه و المنهاج و الحاوي؛
4. ذيل على ذيل العبر ذهبى؛
5. المستفاد من مبهمات المتن و الإسناد؛
6. المعين على أرجوزة ابن ياسمين؛
7. النظم الوهّاج في نظم المنهاج.
منابع مقاله
برگرفته از دايرةالمعارف بزرگ اسلامى، ج 4، ص 219، به قلم محسن عابدى.