پورفرزیب مولایی، ابراهیم
ابراهیم پورفرزیب (مولایی) (1306-1393ش)، ملقب به اکبر القرّاء، قاری، محقق و نویسنده در زمینه قرآن، مسلط بر قرائتهای هفتگانه و روایتهای چهاردهگانهی قرآن
پورفرزیب مولایی، ابراهیم | |
---|---|
نام کامل | پورفرزیب (مولایی)، ابراهیم |
نامهای دیگر | پور فرزيب، ابراهيم مولايي، ابراهيم |
ولادت | 1306ش |
محل تولد | منطقه سنگلج تهران |
رحلت | ۲۳ مهر ۱۳۹۳ش |
پیشه | قاری قرآن |
اطلاعات علمی | |
اساتید | احمد نصرالله مازندرانی |
برخی آثار | بررسی علمی - تطبیقی رسم المصحف و ضبط المصحف قرآن کريم، ده قرائت، شاطبية، الدرة |
ولادت
ابراهیم پورفرزیب (مولایی)، در سال ۱۳۰۶ش، در منطقه سنگلج تهران دیده به جهان گشود.
تحصیل و تدریس
تجوید و قرائت قرآن را در جوانی با کسب فیض از محضر مرحوم استاد احمد نصرالله مازندرانی فراگرفت. اشتیاق فراگیری، وی را بر آن داشت که با مطالعه کتابهای علوم قرائت به سرچشمههای زلال این علم راه یابد. چون ایشان یادگیری قرآن کریم و قواعد تجویدی را امانتی میدانستند که باید آن را به دیگران تحویل و تعلیم داد تا همیشه در حال جوشش و جریان باشد، برحسب سنت و به روش متداول جلسات تدریس و تعلیم قرآن کریم را ابتدا در مسجد لالهزار و پس از آن در سال 1323 در مسجد گلوبندک سرپرستی کرد، سپس جلسات متعددی در منازل افراد علاقهمند تشکیل داد.
استاد مولایی مؤسس مجمع قاریان قرآن کریم بود که جلسات این مجمع را در طول سال در روزهای جمعه پس از نماز صبح در مسجدالرضا(ع) در خیابان بهار تهران تشکیل میداد و در آن در دو بخش 2 ساعته (بخش اول قرائت قرآن کریم به روایت حفص و بخش دوم قرائت قراء سبعه) فنون تلاوت آموزش داده میشد. استاد مولایی از سال 1335 (و قبل از آن نیز بهصورت جلسات خانگی) هر سال در ماه مبارک رمضان اقدام به برگزاری کلاسهای آموزش روخوانی و قرائت قرآن کریم در مسجد شیخ فضلالله نوری میکرد و از این طریق شاگردان مبرزی را تربیت کرد؛ اساتیدی همچون: عباس سلیمی، داور مسابقات بینالمللی قرآن؛ محمدتقی مروتی، نفر اول مسابقات قرائت قرآن کریم در مالزی؛ شهریار پرهیزکار و...
رهبر معظم انقلاب از ایشان بهعنوان استاد مسلم و برجستهی تجوید و قرائت و مربی اساتید قرآن یاد نمودهاند و لقب اکبر القرّاء به ایشان دادند.
وفات
استاد مولایی در سن 86 سالگی در تاریخ ۲۳ مهر ۱۳۹۳ش پس از عمری پربرکت و نورانی، درگذشت.[۱]
آثار
وی در سال 1333 (در دوران دانشجویی، هنگامی که در رشته زبان و ادبیات عرب دانشکده ادبیات دانشگاه تهران تحصیل میکرد) کتاب «تجويد القرائة» را تألیف کرد و در سال 1362 کتاب «تهذيب القرائة» را بر اساس قرائت قراء سبعه و ترجمه آن را با اسلوبی خاص که برای یادگیری آسان باشد، نگاشت.
دیگر تألیف ایشان کتاب «تجوید جامع» است که در آن مفرده عاصم به روایت حفص و شعبه از طریق شاطبیه بررسی شده و طریقه طیبه النشر هم در زیرنویس کتاب آورده شده است. این کتاب از سوی سازمان مطالعه و تدوین کتب دانشگاهی (سمت) بهعنوان منبع اصلی درسهای قرائت و ترجمه و تجوید مقطع کارشناسی زبان و ادبیات عرب تعیین شده است.
آخرین تألیف ایشان مفرده دوم تجوید جامع است که بر اساس قواعد و قرائت قراء مدینه ابوجعفر و نافع (ورش و قالون) تدوین یافته و از سوی سازمان سمت، چاپ و در دسترس است و مفرده سوم آن بر اساس قواعد قراء بصره (ابوعمرو و یعقوب) در آستانه انتشار و مفرده چهارم آن بر اساس قواعد قراء کوفی (عاصم، حمزه، کسایی و خلف) در دست اقدام است[۲].
پانویس
منابع مقاله