۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بخشی از زیبایی‌های نهج‌البلاغه امام علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۸ دسامبر ۲۰۱۶، ساعت ۲۱:۴۴
، ۲۸ دسامبر ۲۰۱۶جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)'
جز (جایگزینی متن - 'امام على(ع)' به 'امام على (ع)') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
|- | |- | ||
|موضوع | |موضوع | ||
|data-type='subject'|علی بن ابی طالب (ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - خطبهها | |data-type='subject'|علی بن ابی طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - خطبهها | ||
علی بن ابی طالب (ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - نامهها | علی بن ابی طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - نامهها | ||
علی بن ابی طالب (ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - کلمات قصار | علی بن ابی طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - کلمات قصار | ||
علی بن ابی طالب (ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج البلاغه - نقد و تفسیر | علی بن ابی طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج البلاغه - نقد و تفسیر | ||
|- | |- | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
بحث بعدى در اين فصل وحدت وجودى نام دارد كه ايشان معتقد است كه «اصالت در انديشه و احساس و سليقه و خيال را ادب مى‌گويند. ...». | بحث بعدى در اين فصل وحدت وجودى نام دارد كه ايشان معتقد است كه «اصالت در انديشه و احساس و سليقه و خيال را ادب مى‌گويند. ...». | ||
ايشان معتقد است كه اگر فلاسفه در اعصار اخير به وجود پى برده‌اند، اديب از روزى كه انسان وجود يافته و احساسات ادبى و هنرى در اعماق او ريشه داشته، به وحدت وجود پى برده است. ايشان در مقايسه بين فيلسوفان و اديبان اين نتيجه را مى‌گيرد كه نظر فيلسوف به جهان هستى، سطحى و در حكم وحدت تفاعلى و تكاملى است؛ اما اديب از اول، استاد و راهنماى فيلسوف بوده و براى هميشه نيز چنين خواهد بود. ايشان سپس [[امام على (ع)]] را در اين صنف قرار مى‌دهند. | ايشان معتقد است كه اگر فلاسفه در اعصار اخير به وجود پى برده‌اند، اديب از روزى كه انسان وجود يافته و احساسات ادبى و هنرى در اعماق او ريشه داشته، به وحدت وجود پى برده است. ايشان در مقايسه بين فيلسوفان و اديبان اين نتيجه را مى‌گيرد كه نظر فيلسوف به جهان هستى، سطحى و در حكم وحدت تفاعلى و تكاملى است؛ اما اديب از اول، استاد و راهنماى فيلسوف بوده و براى هميشه نيز چنين خواهد بود. ايشان سپس [[امام على(ع)]] را در اين صنف قرار مى‌دهند. | ||
ايشان از كلام امام(ع) اين گونه مثال مى‌آورند كه «هر كه براى برادرش چاهى حفر كردخودش در آن افتاد و هر كه پرده‌ى حجاب ديگران را دريد پوشيده رويان خانه‌اش اشكار گرديدند و كسى كه بر مردم بزرگى فروخت خوار شد....». | ايشان از كلام امام(ع) اين گونه مثال مى‌آورند كه «هر كه براى برادرش چاهى حفر كردخودش در آن افتاد و هر كه پرده‌ى حجاب ديگران را دريد پوشيده رويان خانه‌اش اشكار گرديدند و كسى كه بر مردم بزرگى فروخت خوار شد....». | ||