۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'عبد الله' به 'عبدالله'
جز (جایگزینی متن - 'كتاب' به 'کتاب') |
جز (جایگزینی متن - 'عبد الله' به 'عبدالله') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class='wikiInfo'> | <div class='wikiInfo'> | ||
[[پرونده:NUR00564.jpg|بندانگشتی|ابن خطیب، محمد بن | [[پرونده:NUR00564.jpg|بندانگشتی|ابن خطیب، محمد بن عبدالله]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type='authorName'|ابن خطیب، محمد بن | ! نام!! data-type='authorName'|ابن خطیب، محمد بن عبدالله | ||
|- | |- | ||
|نام های دیگر | |نام های دیگر | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
«ابوعبدالله محمد بن | «ابوعبدالله محمد بن عبدالله بن سعيد بن عبدالله بن سعيد بن على بن احمد سلمانى»، مشهور به «ذوالرياستين» (رياست شمشير و قلم يا وزارت و کتابت) و ملقب به «لسان الدين»، وزير، طبيب، مورخ و فقيه مالكى اندلسى است كه در 713ق / 1313م به دنيا آمد. | ||
دودمان وى را ازآنرو سلمانى ناميدهاند كه نسبشان به مراد، يكى از تيرههاى قحطانى ساكن ناحيه سلمان يمن مىرسد. خاندان وى كه نخست به شام رفته بودند، در پى فتح اندلس، بدان سرزمين كوچيدند و در آنجا رحل اقامت افكندند و به بنى وزير مشهور شدند. از آنجا كه نياى وى به لوشه (در غرب غرناطه) رفت و خطيب و قاضى آنجا شد، از آن پس فرزندانش به بنى خطيب مشهور شدند. | دودمان وى را ازآنرو سلمانى ناميدهاند كه نسبشان به مراد، يكى از تيرههاى قحطانى ساكن ناحيه سلمان يمن مىرسد. خاندان وى كه نخست به شام رفته بودند، در پى فتح اندلس، بدان سرزمين كوچيدند و در آنجا رحل اقامت افكندند و به بنى وزير مشهور شدند. از آنجا كه نياى وى به لوشه (در غرب غرناطه) رفت و خطيب و قاضى آنجا شد، از آن پس فرزندانش به بنى خطيب مشهور شدند. | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
و... | و... | ||
او مجلس درس نداشت تا شاگردان زيادى داشته باشد؛ بااينحال، روزگارى كه در ديوان انشاى سلاطين نصرى كار مىكرد، كسانى زيردست او کتابت و ترسل آموختند و عدهاى نيز از او اجازه روايت گرفتند، از جمله: | او مجلس درس نداشت تا شاگردان زيادى داشته باشد؛ بااينحال، روزگارى كه در ديوان انشاى سلاطين نصرى كار مىكرد، كسانى زيردست او کتابت و ترسل آموختند و عدهاى نيز از او اجازه روايت گرفتند، از جمله: عبدالله بن زمرك، ابن المهنّا، ابوبكر بن جزى، ابوعبدالله الشريشى، ابومحمد عطية بن يحيى المحاربى و احمد بن سليمان بن فركون. | ||
«الإحاطة في أخبار غرناطة»، بلندآوازهترين اثر وى مىباشد. اين اثر، گونهاى دائرةالمعارف مربوط به غرناطه در تمام دوره اسلامى تا زمان مؤلف و از مهمترين مراجع تاريخ اندلس شمرده مىشود. وى در اين کتاب، مأخذ اطلاعات خود را به دست مىدهد و گذشته از کتابهاى ديگر خود، به بسيارى از مشاهدات و روابط شخصى و اسناد رسمى، استناد مىكند. | «الإحاطة في أخبار غرناطة»، بلندآوازهترين اثر وى مىباشد. اين اثر، گونهاى دائرةالمعارف مربوط به غرناطه در تمام دوره اسلامى تا زمان مؤلف و از مهمترين مراجع تاريخ اندلس شمرده مىشود. وى در اين کتاب، مأخذ اطلاعات خود را به دست مىدهد و گذشته از کتابهاى ديگر خود، به بسيارى از مشاهدات و روابط شخصى و اسناد رسمى، استناد مىكند. | ||