۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'احمد بن حنبل' به 'احمد بن حنبل') |
جز (جایگزینی متن - 'ابن قيم جوزيه' به 'ابن قيم جوزيه ') |
||
خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
با توجه به اينكه بسيارى از روايات، توسط جاعلين حديث جعل شده است، بنابراين وظيفه علماى اسلامى است كه احاديث را از راههاى مختلف مورد بررسى قرار دهند. از جمله آن راهها عبارت است از: عرض حديث بر كتاب خدا، عرض آن بر سنت متواتر و ارائه حديث به عقل بديهى كه خالى از هرگونه پيشفرض تطبيقى و شائبه وهمى باشد <ref>ر.ك: همان، ص25</ref>. | با توجه به اينكه بسيارى از روايات، توسط جاعلين حديث جعل شده است، بنابراين وظيفه علماى اسلامى است كه احاديث را از راههاى مختلف مورد بررسى قرار دهند. از جمله آن راهها عبارت است از: عرض حديث بر كتاب خدا، عرض آن بر سنت متواتر و ارائه حديث به عقل بديهى كه خالى از هرگونه پيشفرض تطبيقى و شائبه وهمى باشد <ref>ر.ك: همان، ص25</ref>. | ||
بين سلفيه و وهابيون فرقى نيست و آنان دو روى يك سكهاند. سلفيون معاصر همان پيروان ابن تيميه و بزرگان حنابلهاند كه آنان را امام و مرجع خود به حساب مىآورند. آنان دوست ندارند كه خود را وهابى بنامند و از اين نام ناخشنودند و لذا ادعا مىكنند كه پيرو مذهب سلف صالحند و قصدشان از سلف صالح، همان محدثين مجسم از قبيل ابن تيميه و ابن قيم جوزيه و امثال آنان است <ref>ر.ك: همان، ص27</ref>. | بين سلفيه و وهابيون فرقى نيست و آنان دو روى يك سكهاند. سلفيون معاصر همان پيروان ابن تيميه و بزرگان حنابلهاند كه آنان را امام و مرجع خود به حساب مىآورند. آنان دوست ندارند كه خود را وهابى بنامند و از اين نام ناخشنودند و لذا ادعا مىكنند كه پيرو مذهب سلف صالحند و قصدشان از سلف صالح، همان محدثين مجسم از قبيل ابن تيميه و [[ابنقیم جوزیه، محمد بن ابیبکر|ابن قيم جوزيه]] و امثال آنان است <ref>ر.ك: همان، ص27</ref>. | ||
منشأ پيدايش افكار سلفيه، اعتماد بر ادله نقلى، خصوصا احاديث است؛ احاديثى كه از برخى صحابه نقل شده و به پيامبر(ص) نسبت داده شده است؛ احاديثى كه ظهور در تجسيم، تشبيه و رؤيت بارى تعالى دارد. آنان اين احاديث را بر ظاهر خود حمل كرده و بدون اينكه براى آن تأويلى داشته باشند كه با عقل و نصوصات قرآن و آيات محكمات مطابقت پيدا كند، آنها را به خداوند نسبت مىدهند <ref>همان ص27 و 28</ref>. | منشأ پيدايش افكار سلفيه، اعتماد بر ادله نقلى، خصوصا احاديث است؛ احاديثى كه از برخى صحابه نقل شده و به پيامبر(ص) نسبت داده شده است؛ احاديثى كه ظهور در تجسيم، تشبيه و رؤيت بارى تعالى دارد. آنان اين احاديث را بر ظاهر خود حمل كرده و بدون اينكه براى آن تأويلى داشته باشند كه با عقل و نصوصات قرآن و آيات محكمات مطابقت پيدا كند، آنها را به خداوند نسبت مىدهند <ref>همان ص27 و 28</ref>. |
ویرایش