شناخت سلفی‌ها (وهابیان): تفاوت میان نسخه‌ها

3. سلف يعنى كسانى كه در قرن چهارم ظاهر شدند و از تابعين احمد بن حنبل بودند <ref>ر.ك: متن كتاب، ص11-13</ref>.

احمد بن حنبل را مى‌توان از رؤسا و احياكنندگان سلفى‌گرى دانست. او اولين كسى بود كه هنگامى كه با هجوم فلسفه‌ها و فرهنگ‌هاى بيگانه؛ از قبيل هند، يونان و ايران به حوزه‌هاى اسلامى و مخلوط شدن آن با عقايد اسلامى مواجه شد، به اين فكر افتاد كه حديث را از اين هجمه نجات دهد؛ لذا به تفريط شديدى گرفتار شد و به‌طور كلى عقل‌گرايى و عقلانيت را انكار كرد و راه ورود آن را به احاديث بست <ref>ر.ك: همان، ص13</ref> و به‌تبع او ابن تيميه نيز چنين تفكرى را در بين مردم رواج داد.