تاريخ النیاحة علی الإمام الشهید الحسين بن علي علیهماالسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

تاريخ النیاحة علی الإمام الشهید الحسين بن علي علیهماالسلام (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۸ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۰۸

۱۰ بایت اضافه‌شده ، ۸ نوامبر

جز

جایگزینی متن - 'اهل بیت ' به 'اهل‌بیت '

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۴۴٬۷۴۵

ویرایش

@@ خط ۲۵: / خط ۲۵: @@
 | پیش از =
 }}
-'''تاريخ النياحة على الإمام الشهيد الحسين بن علي(ع)'''، اثر [[شهرستانی، صالح|سید صالح شهرستانی]] (1325-1395ق/ 1907-1975م)، عالم، محقق، ادیب، شاعر و فعال سیاسی، کتابی است درباره تاریخ عزاداری و سوگواری برای [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] و اهل بیت گرامی ایشان.
+'''تاريخ النياحة على الإمام الشهيد الحسين بن علي(ع)'''، اثر [[شهرستانی، صالح|سید صالح شهرستانی]] (1325-1395ق/ 1907-1975م)، عالم، محقق، ادیب، شاعر و فعال سیاسی، کتابی است درباره تاریخ عزاداری و سوگواری برای [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] و اهل‌بیت گرامی ایشان.
 ==انگیزه نگارش==
@@ خط ۵۳: / خط ۵۳: @@
 فصل پنجم: این فصل، روایات مربوط به گریه و ندبه خود [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] بر خویشتن و بر اهل بیتش در لحظات پیش از شهادت را نقل می‌کند. گزارش‌هایی از گریه‌های ایشان در صحرای کربلا، به یاد مادر، پدر و برادرش و همچنین ندبه‌های حضرت زینب(س) در کنار پیکر [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]]، عمق فاجعه و تأثرات روحی امام و خاندانش را به تصویر می‌کشد<ref>ر.ک: همان، ص45</ref>.
-فصل ششم: این فصل، به ندبه‌ها و سوگواری‌های اهل بیت [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] پس از شهادت ایشان، به‌ویژه پس از شهادت علی اکبر(ع)، می‌پردازد <ref>ر.ک: همان، ص51</ref>.
+فصل ششم: این فصل، به ندبه‌ها و سوگواری‌های اهل‌بیت [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] پس از شهادت ایشان، به‌ویژه پس از شهادت علی اکبر(ع)، می‌پردازد <ref>ر.ک: همان، ص51</ref>.
 فصل هفتم: در این فصل به جنبه‌ای عجیب و تأثربرانگیز از واقعه کربلا اشاره می‌شود؛ گریه و تأثر دشمنان [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] بر مظلومیت ایشان. روایت‌هایی نقل شده است که نشان می‌دهد حتی افرادی مانند عمر بن سعد، فرمانده لشکر مقابل، با دیدن صحنه‌های کربلا متأثر شده و اشک ریخته‌اند که این خود دلیلی بر عظمت و حقانیت امام(ع) است<ref>ر.ک: همان، ص53</ref>.
-فصل هشتم: پس از شهادت [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]]، زنان و کودکان اهل بیت ایشان به اسارت گرفته شدند و در مسیر پرمشقت اسارت، با شرایط سخت و اندوه فراوان مواجه بودند. این فصل به ندبه‌ها و فریادهای حزن‌انگیز زنان در میدان نبرد و هنگام اسارت اشاره می‌کند؛ به‌ویژه ندبه‌های کوبنده حضرت زینب(س) که از صحنه‌های پرشور تاریخ است و سوز و گداز این مصیبت را به تصویر می‌کشد<ref>ر.ک: همان، ص57</ref>.
+فصل هشتم: پس از شهادت [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]]، زنان و کودکان اهل‌بیت ایشان به اسارت گرفته شدند و در مسیر پرمشقت اسارت، با شرایط سخت و اندوه فراوان مواجه بودند. این فصل به ندبه‌ها و فریادهای حزن‌انگیز زنان در میدان نبرد و هنگام اسارت اشاره می‌کند؛ به‌ویژه ندبه‌های کوبنده حضرت زینب(س) که از صحنه‌های پرشور تاریخ است و سوز و گداز این مصیبت را به تصویر می‌کشد<ref>ر.ک: همان، ص57</ref>.
 فصل نهم: این فصل به واقعه دفن پیکرهای مطهر شهدای کربلا توسط قبیله بنی‌اسد در شب سیزدهم محرم اشاره دارد. این اتفاق پس از رفتن لشکر ابن سعد رخ داد<ref>ر.ک: همان، ص63</ref>.
-فصل دهم: پس از ورود اسرا به کوفه، مردم کوفه با دیدن اهل بیت [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] به‌شدت متأثر شده و شروع به گریه و ندبه کردند. این فصل به خطبه‌های آتشین حضرت زینب(س) و دیگر بستگان امام در کوفه می‌پردازد که مردم را به‌شدت تحت تأثیر قرار داد و آن‌ها را به گریه واداشت و در واقع، آنان را از خواب غفلت بیدار کرد<ref>ر.ک: همان، ص66</ref>.
+فصل دهم: پس از ورود اسرا به کوفه، مردم کوفه با دیدن اهل‌بیت [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] به‌شدت متأثر شده و شروع به گریه و ندبه کردند. این فصل به خطبه‌های آتشین حضرت زینب(س) و دیگر بستگان امام در کوفه می‌پردازد که مردم را به‌شدت تحت تأثیر قرار داد و آن‌ها را به گریه واداشت و در واقع، آنان را از خواب غفلت بیدار کرد<ref>ر.ک: همان، ص66</ref>.
-فصل یازدهم: این فصل به بیان حرکت دادن اهل بیت امام(ع) به شام (دمشق) و واکنش مردم شام می‌پردازد. با وجود تلاش یزید برای سرکوب عزاداری، مردم شام، از جمله زنان و کودکان، به گریه و ندبه پرداختند؛ به‌گونه‌ای که این عزاداری‌ها در میان آنان گسترش یافت<ref>ر.ک: همان، ص72</ref>.
+فصل یازدهم: این فصل به بیان حرکت دادن اهل‌بیت امام(ع) به شام (دمشق) و واکنش مردم شام می‌پردازد. با وجود تلاش یزید برای سرکوب عزاداری، مردم شام، از جمله زنان و کودکان، به گریه و ندبه پرداختند؛ به‌گونه‌ای که این عزاداری‌ها در میان آنان گسترش یافت<ref>ر.ک: همان، ص72</ref>.
 فصل دوازدهم: این فصل تأیید می‌کند که اسرا در روز اربعین (چهلمین روز پس از شهادت) به کربلا بازگشتند. ملاقات جابر بن عبدالله انصاری با [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] و ندبه او بر سر مزار [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] در این روز، از وقایع مهمی است که این فصل به آن می‌پردازد و این روز را به یکی از ایام اصلی عزاداری در تاریخ اسلام تبدیل کرد<ref>ر.ک: همان، ص87</ref>.