۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
در فصل سوم از کافههای مهم و پاتوقی سخن به میان آمده است؛ کافههایی چون کافه لقانطه، کافه نادری، کافه ماسکوت، کافه شمیران و .... . نویسنده دربارۀ هر کافه اطلاعاتی همچون آدرس، بنای آن، مدیریت کافه و .... و همچنین اینکه چه کسانی در آن کافه گرد هم میآمدند، ارائه داده است. | در فصل سوم از کافههای مهم و پاتوقی سخن به میان آمده است؛ کافههایی چون کافه لقانطه، کافه نادری، کافه ماسکوت، کافه شمیران و .... . نویسنده دربارۀ هر کافه اطلاعاتی همچون آدرس، بنای آن، مدیریت کافه و .... و همچنین اینکه چه کسانی در آن کافه گرد هم میآمدند، ارائه داده است. | ||
بیتردید نام پاتوقنشینی روشنفکری به اسم صادق هدایت گره خورده است. هدایت با کافهنشینی در فرانسه آشنا شد. توسعۀ نوگرایانۀ عصر رضاخانی، موجب تأسیس کافهها و رستورانهایی در تهران شد و هدایت در دهۀ دوم قرن چهاردهم شمسی از باشندگان دائمی کافهها شد. با حضور او عدهای از نویسندگان، مترجمان و حتی چهرههای سیاسی و ادبی نیز در حلقۀ هدایت قرار گرفته و کافهنشینی تبدیل به یک سنت روشنفکرانه در ایران شد. در فصل چهارم کتاب به چهرههای مهم پاتوقنشین پرداخته شده است. نویسنده در این فصل از کسانی چون صادق هدایت، مرتضی کیوان، جواد مجابی، بهمن فرسی، محمدعلی اسلامی ندوشن و ... و مکان پاتوق آنها سخن به میان آورده است و در خلال آنها اطلاعات و خاطرات جالبی از نویسندگان بیان شده است. | بیتردید نام پاتوقنشینی روشنفکری به اسم صادق هدایت گره خورده است. هدایت با کافهنشینی در فرانسه آشنا شد. توسعۀ نوگرایانۀ عصر رضاخانی، موجب تأسیس کافهها و رستورانهایی در تهران شد و هدایت در دهۀ دوم قرن چهاردهم شمسی از باشندگان دائمی کافهها شد. با حضور او عدهای از نویسندگان، مترجمان و حتی چهرههای سیاسی و ادبی نیز در حلقۀ هدایت قرار گرفته و کافهنشینی تبدیل به یک سنت روشنفکرانه در ایران شد. در فصل چهارم کتاب به چهرههای مهم پاتوقنشین پرداخته شده است. نویسنده در این فصل از کسانی چون صادق هدایت، مرتضی کیوان، جواد مجابی، بهمن فرسی، [[اسلامی ندوشن، محمدعلی|محمدعلی اسلامی ندوشن]] و ... و مکان پاتوق آنها سخن به میان آورده است و در خلال آنها اطلاعات و خاطرات جالبی از نویسندگان بیان شده است. | ||
از اواخر دورۀ قاجار بسیاری از اهالی ادب و سیاست، در خانههای همدیگر گرد آمده و بحث و گفتگو میپرداختند. این محافل خانگی گاه برنامهای منظم و هفتگی بود و گاه به شکل پراکنده و گاهگاهی؛ اما بیتردید بخشی از جمعهای پاتوقی در خانهها شکل گرفته است. با سرکشی به متون و خاطرات، رد و نشان بسیاری از نشستها آشکار شده است. در فصل پنجم به جمعهایی پرداخته شده است که در خانهها گرد هم میآمدند. در این فصل از خانۀ خلیل ملکی، غلامحسین صدیقی، حسن صفدری، مجتبی مینوی و ... و خاطرات آنها سخن به میان آمده است. | از اواخر دورۀ قاجار بسیاری از اهالی ادب و سیاست، در خانههای همدیگر گرد آمده و بحث و گفتگو میپرداختند. این محافل خانگی گاه برنامهای منظم و هفتگی بود و گاه به شکل پراکنده و گاهگاهی؛ اما بیتردید بخشی از جمعهای پاتوقی در خانهها شکل گرفته است. با سرکشی به متون و خاطرات، رد و نشان بسیاری از نشستها آشکار شده است. در فصل پنجم به جمعهایی پرداخته شده است که در خانهها گرد هم میآمدند. در این فصل از خانۀ خلیل ملکی، غلامحسین صدیقی، حسن صفدری، مجتبی مینوی و ... و خاطرات آنها سخن به میان آمده است. | ||