۱۴۴٬۹۶۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)') |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
بخش اول: عصمت پیامبران(ع) این بخش، ابتدا به تشریح فلسفه ضرورت عصمت انبیا(ع) میپردازد، زیرا عصمت تضمینکننده اعتماد و اطمینان انسانها به پیام الهی است. سپس مفهوم عصمت توضیح داده میشود؛ عصمت حالتی ملکه نفسانی و درونی است که انسان را از ارتکاب گناه بازمیدارد. این بخش مراتب هدایت را که منجر به رسیدن به مقام عصمت میشوند (فطرت، عقل، هدایت تشریعی و توفیق الهی) شرح میدهد. در پایان، دیدگاههای مختلف مذاهب اسلامی (شیعه، معتزله، اشاعره و حشویه) پیرامون عصمت و لغزشهای کوچک پیامبران(ع) مورد نقد و بررسی قرار میگیرد و دیدگاه شیعه مبنی بر تنزیه مطلق پیامبران(ع) قبل و بعد از بعثت تبیین میگردد<ref>همان، ص102-18</ref>. | بخش اول: عصمت پیامبران(ع) این بخش، ابتدا به تشریح فلسفه ضرورت عصمت انبیا(ع) میپردازد، زیرا عصمت تضمینکننده اعتماد و اطمینان انسانها به پیام الهی است. سپس مفهوم عصمت توضیح داده میشود؛ عصمت حالتی ملکه نفسانی و درونی است که انسان را از ارتکاب گناه بازمیدارد. این بخش مراتب هدایت را که منجر به رسیدن به مقام عصمت میشوند (فطرت، عقل، هدایت تشریعی و توفیق الهی) شرح میدهد. در پایان، دیدگاههای مختلف مذاهب اسلامی (شیعه، معتزله، اشاعره و حشویه) پیرامون عصمت و لغزشهای کوچک پیامبران(ع) مورد نقد و بررسی قرار میگیرد و دیدگاه شیعه مبنی بر تنزیه مطلق پیامبران(ع) قبل و بعد از بعثت تبیین میگردد<ref>همان، ص102-18</ref>. | ||
بخش دوم: پیامبر اسلام(ص) پیش از بعثت: محتوای این بخش بر بررسی عصمت پیامبر اسلام (ص) پیش از رسیدن به مقام نبوت متمرکز است. دلایل و شواهد متعددی از سیره و روایات ارائه میشود که نشان میدهد پیامبر(ص) از همان آغاز زندگی مورد لطف و عنایت ویژه خدا بوده، از پستی و آلودگیها دور مانده و به همین دلیل به «امین» ملقب گردیده است. همچنین، این بخش به این پرسش پاسخ میدهد که آیا پیامبر(ص) قبل از بعثت پیرو شریعت پیامبران(ع) پیشین بوده است یا خیر، و استدلال میکند که ایشان تابع شریعت خود بودهاند و تنها از آیین ابراهیم(ع) پیروی میکردند<ref>همان، ص118- 105</ref>. | بخش دوم: پیامبر اسلام(ص) پیش از بعثت: محتوای این بخش بر بررسی عصمت پیامبر اسلام(ص) پیش از رسیدن به مقام نبوت متمرکز است. دلایل و شواهد متعددی از سیره و روایات ارائه میشود که نشان میدهد پیامبر(ص) از همان آغاز زندگی مورد لطف و عنایت ویژه خدا بوده، از پستی و آلودگیها دور مانده و به همین دلیل به «امین» ملقب گردیده است. همچنین، این بخش به این پرسش پاسخ میدهد که آیا پیامبر(ص) قبل از بعثت پیرو شریعت پیامبران(ع) پیشین بوده است یا خیر، و استدلال میکند که ایشان تابع شریعت خود بودهاند و تنها از آیین ابراهیم(ع) پیروی میکردند<ref>همان، ص118- 105</ref>. | ||
بخش سوم: سهو نبی این بخش بهتفصیل درباره امکان سهو (خطا) و نسیان (فراموشی) در پیامبران(ع) بحث میکند. آیات قرآن که ظاهراً دلالت بر سهو پیامبران (مانند حضرت موسی(ع) یا حضرت آدم(ع)) دارند، موردبررسی قرار میگیرند و بهصورت منطقی و کلامی تبیین میشوند. همچنین، در این بخش، گزارشها و احادیثی که در منابع فقهی اهلسنت و شیعه در مورد سهو النبی(ص) در نماز آمده، نقل و نقد شده است. دیدگاههای علمای شیعه مانند [[ابن بابویه، محمد بن علی|شیخ صدوق]]، [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] و [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] و نیز نظر [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبایی]] در این باره طرح و بررسی شده و دلایل بطلان اعتقاد به سهو در پیامبران به اثبات میرسد<ref>همان، ص165- 121</ref>. | بخش سوم: سهو نبی این بخش بهتفصیل درباره امکان سهو (خطا) و نسیان (فراموشی) در پیامبران(ع) بحث میکند. آیات قرآن که ظاهراً دلالت بر سهو پیامبران (مانند حضرت موسی(ع) یا حضرت آدم(ع)) دارند، موردبررسی قرار میگیرند و بهصورت منطقی و کلامی تبیین میشوند. همچنین، در این بخش، گزارشها و احادیثی که در منابع فقهی اهلسنت و شیعه در مورد سهو النبی(ص) در نماز آمده، نقل و نقد شده است. دیدگاههای علمای شیعه مانند [[ابن بابویه، محمد بن علی|شیخ صدوق]]، [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] و [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] و نیز نظر [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبایی]] در این باره طرح و بررسی شده و دلایل بطلان اعتقاد به سهو در پیامبران به اثبات میرسد<ref>همان، ص165- 121</ref>. | ||