تاريخ وفاة الشيوخ الذين أدركهم البغوي: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تاریخ وفاة الشیوخ الذی ادرکهم البغوی،''' اثری از «ابو القاسم عبد الله بن محمد بن عبد العزیز بغوی»( 213- 317ق)محدث، فقیه اهل سنت در تراجم و شخصیت‌شناسی است.

این کتاب از کهن‌ترین نگارش‌ها درباره روایان حدیث و وفات آنها است. با فقدان نوشته‌های در این موضوع مانند نوشته‌های [[یعقوب بن سفیان فسوی]]( ۱۹۵-۲۷۷ق) و [[احمد بن علی نسائی]] (215-303 ق) و [[احمد بن علی ابویعلی]](210-307ق) اهمیت این کتاب به عنوان نخستین اثر در دسترس دوچندان شده است.<ref>مقدمه محقق، ص 5</ref>

گفته شده است این نوشته به صورت ورقه‌های دست نویس و پراکنده بوده که نویسنده فرصت جمع آوری، مرتب کردن و ارائه آنها را به صورت کتاب پیدا نکرده است، از این رو یادی از آن در میان کتب تراجم دیده نمی‌شود. پس از وفات نویسنده این دست‌نوشته‌ها که در اختیار  پسر ‌عم مؤلف، ابومحمد عبدالله بن اسحاق بن ابراهیم بن عبدالعزیز بن مرزبان(م 349ق)، قرار داشت به دست مظفر بن موسی (م 379ق) رسیده و او آنها را به صورت یک کتاب درآورد. وی در تعلیقی که در آغاز نسخه یادداشت کرده به این موضوع توجه داده است.<ref>رک: همان، ص 8</ref>

این کتاب مورد توجه خطیب بغدادی در کتاب تاریخ بغداد بوده به گونه‌ای که نصف کتاب یاد شده را در اثرش جای داده و فراز‌های زیادی را از آن اقتباس کرده است.<ref>رک: همان</ref>

نویسندگان پس از بغدادی مانند [[عبدالکریم بن محمد سمعانی]](506-562 ق) در کتاب «الانساب»، [[محمد بن احمد]]( 748-673ق) در «سیر اعلام النبلاء»، و «تذکرة الحفاظ» و همچنین ابن حجر(773-852ق) در «تهذیب التهذیب» نیز سخنان «بغوی» را در تاریخ وفات اشخاص نقل کرده‌اند.<ref>رک: همان، ص 12</ref>