۱۴۴٬۵۹۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر| تنبیه الغافلین (ابهامزدایی)}} | {{کاربردهای دیگر| تنبیه الغافلین (ابهامزدایی)}} | ||
'''تنبیه الغافلین''' تألیف ابولیث | '''تنبیه الغافلین''' تألیف [[سمرقندی، نصر بن محمد|ابولیث نصر بن محمد بن ابراهيم سمرقندى]]؛ ترجمه [[ابواسحاق ابراهیم بن بدیل بن محمد الصالحین]]؛ این کتاب از مهمترین آثار اخلاقی و عرفانی قرن چهارم هجری است که در 94 باب به موضوعات زهد، اخلاق و عقاید اسلامی پرداخته است. | ||
دکتر [[حامد خاتمیپور]] کار تصحیح و تعلیقات و مقدمه کتاب را انجام داده است. | |||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۶: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
کتاب «تنبیه الغافلین» اثر ابولیث سمرقندی (درگذشت 375 قمری) از مهمترین متون اخلاقی و عرفانی قرن چهارم هجری است. این کتاب که به زبان عربی تألیف شده، مشتمل بر 94 باب در موضوعات مختلفی چون اخلاص، مرگ، عذاب قبر، صفت بهشت و دوزخ، احسان، حیا، ورع و دیگر مسائل اخلاقی و اعتقادی است. ابولیث سمرقندی که با لقب «امام الهدی» شناخته میشد، از فقهای بزرگ حنفی ماوراءالنهر بود. | کتاب «تنبیه الغافلین» اثر [[سمرقندی، نصر بن محمد|ابولیث سمرقندی]] (درگذشت 375 قمری) از مهمترین متون اخلاقی و عرفانی قرن چهارم هجری است. این کتاب که به زبان عربی تألیف شده، مشتمل بر 94 باب در موضوعات مختلفی چون اخلاص، مرگ، عذاب قبر، صفت بهشت و دوزخ، احسان، حیا، ورع و دیگر مسائل اخلاقی و اعتقادی است. ابولیث سمرقندی که با لقب «امام الهدی» شناخته میشد، از فقهای بزرگ حنفی ماوراءالنهر بود. | ||
متن حاضر ترجمه فارسی کهنی از این اثر است که توسط ابواسحاق ابراهیم بن بدیل بن محمد الصالحین انجام شده و حامد | متن حاضر ترجمه فارسی کهنی از این اثر است که توسط [[ابواسحاق ابراهیم بن بدیل بن محمد الصالحین]] انجام شده و [[حامد خاتمیپور]] آن را تصحیح و تحقیق کرده است. این ترجمه که متعلق به اوایل سدۀ ششم هجری است، از دو نسخۀ خطی کتابخانۀ ملی پاریس (مورخ 662 ق) و کتابخانۀ برلین (مورخ 731 ق) استفاده شده است. | ||
ابولیث در این کتاب با شیوهای نظاممند، هر باب را با حدیثی مناسب آغاز کرده و سپس به نقل اقوال و حکایات بزرگان و آیات قرآن میپردازد. رویکرد او در این کتاب، مقابله با اندیشههای معتزله و ترویج مذهب «اهل سنت و جماعت» بوده است. نکته جالب توجه در این اثر، استفاده نویسنده از روایات امامان شیعه است که نشاندهنده احترام خاص حنفیان به بزرگان تشیع در آن دوره بوده است. | [[سمرقندی، نصر بن محمد|ابولیث]] در این کتاب با شیوهای نظاممند، هر باب را با حدیثی مناسب آغاز کرده و سپس به نقل اقوال و حکایات بزرگان و آیات قرآن میپردازد. رویکرد او در این کتاب، مقابله با اندیشههای معتزله و ترویج مذهب «اهل سنت و جماعت» بوده است. نکته جالب توجه در این اثر، استفاده نویسنده از روایات امامان شیعه است که نشاندهنده احترام خاص حنفیان به بزرگان تشیع در آن دوره بوده است. | ||
ترجمه حاضر از ویژگیهای زبانی ارزشمندی برخوردار است که آن را به متنی مهم در مطالعات زبان فارسی تبدیل کرده است. استفاده از واژگان کهن، تعابیر کمکاربرد و نثری ساده و بیپیرایه از مشخصات بارز این ترجمه است. کتاب حاضر علاوه بر ارزش محتوایی، از جهت شناخت تحولات زبان فارسی در سدههای نخستین نیز حائز اهمیت است. | ترجمه حاضر از ویژگیهای زبانی ارزشمندی برخوردار است که آن را به متنی مهم در مطالعات زبان فارسی تبدیل کرده است. استفاده از واژگان کهن، تعابیر کمکاربرد و نثری ساده و بیپیرایه از مشخصات بارز این ترجمه است. کتاب حاضر علاوه بر ارزش محتوایی، از جهت شناخت تحولات زبان فارسی در سدههای نخستین نیز حائز اهمیت است. | ||