مختصر في شواذ القرآن من كتاب البديع: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مختصر في شواذ القرآن من كتاب البديع'''، از آثار شاعر، اديب و نحوى ایرانى، [[ابوعبدالله حسین بن احمد بن خالویه]] ملقب به «ذوالنونين» و مشهور به [[ابن خالویه]] (متوفای 370ق)، است که به «قرائت‌های شاذّ و نادر» می‌پردازد و چگونگی گویش و نگارش واژگان قرآنی را بر اساس آرای غریبی بیان می‌کند که عموم مسلمانان بسیاری از آن «خوانش‌های شگفت‌آور» را تاکنون نشنیده‌اند و نادرست می‌شمارند. پژوهشگر، خاورشناس و قرآن‌پژوه مسیحی استرالیایی، [[آرتور جفرى]] (1892-1959م)، این کتاب را تصحیح و تحقیق کرده و مقدمه و تعلیقاتی بر آن افزوده و شخصیت و آثار [[ابن خالویه]] و همچنین ویژگی‌های اثر حاضر را معرفی کرده است.

*[[ابن خالویه]] بدون مقدمه وارد بحث اصلی خودش شده است.

*[[آرتور جفرى]]، اثر حاضر را از مشهورترین کتابها در باب قرائت‌های شاذّ دانسته و افزوده است: این کتاب برای واژه‌شناسان و پژوهشگران در موضوع دانش قرائت‌ها خیلی مهمّ است و این مطلب دو سبب دارد:

#[[ابن خالویه]] از نظر لغت شاگرد [[ابن انباری]] (نویسنده [[المصاحف]]) بود و در زمینه قرائت، نزد [[ابن مجاهد]] شاگردی کرد یعنی همان دانشوری که وزیر ابن مقله را قانع کرد تا قرائت‌های هفتگانه را ثبت کند و رسمیت ببخشد و بقیه قرائات را ممنوع سازد.

#عادت [[ابن خالویه]] این بود که به تهذیب تألیفات استادانش می‌پرداخت مانند کتاب]]العشرات[[که به نام او مشهور شده ولی در واقع اثر مذکور تألیف استادش [[مطرز]] است. پس ازآنجاکه استاد قرائت [[ابن خالویه]]، [[ابن مجاهد]] بوده که علاوه بر قرائت‌های سبعه، قرائت‌های شاذّ را هم تدریس می‌کرده، پس بعید نیست که این کتاب همان درس [[ابن مجاهد]] باشد و شاهد این مطلب آن است که [[ابن خالویه]] در این کتاب، در موارد بسیاری از استادش [[ابن مجاهد]] مطالبی نقل می‌کند....<ref> مقدمه محقق، ص8-7. </ref> نقد: این شاهد،جای تأمل دارد و می‌تواند نتیجه عکس بدهد.

*[[ابن خالویه]] قرائت‌های شاذّ را در این اثر به ترتیب ورود در آیات و سوره‌های قرآن کریم، از سوره فاتحه تا ناس بیان کرده است.بر اساس این کتاب در همه 114 سوره قرآن، قرائت شاذّ وجود دارد.

*[[ابن کثیر]]، در آیه اول (عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ)، «عَمَّ» را «عَمَّه» (با افزودن های ساکن) خوانده است.<ref> متن کتاب، ص167.</ref>