مبانی دستور شناختی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURمبانی دستور شناختیJ1.jpg | عنوان =مبانی دستور شناختی | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = لانگاکر، رونالد (نویسنده) میرزابیگی، جهانشاه (مترجم) |زبان | زبان = | کد کنگره =‏ | موضوع = |ناشر | ناشر =آگاه | مکان ن...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۶: خط ۲۶:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
'''مبانی دستور شناختی''' تألیف رونالد لانگاکر، ترجمه جهانشاه میرزابیگی؛ دستور شناختی یک چارچوب نظری است که ساختار زبان را به‌مثابه محصولِ شناخت و برهمکنش اجتماعی توصیف می‌کند.
'''مبانی دستور شناختی''' تألیف [[لانگاکر، رونالد|رونالد لانگاکر]]، ترجمه [[میرزابیگی، جهانشاه|جهانشاه میرزابیگی]]؛ دستور شناختی یک چارچوب نظری است که ساختار زبان را به‌مثابه محصولِ شناخت و برهمکنش اجتماعی توصیف می‌کند.


==ساختار==
==ساختار==
خط ۴۱: خط ۴۱:


برای درک کامل دستور شناختی و ارزیابی درستِ آن محتوای این فصل‌های «حذف‌شده» ضروری هستند. در عین حال، این فصل‌های حذف شده محتوای این کتاب را پیش فرض می‌گیرند، که وقتی مستقل چاپ شود راحت‌تر درک می‌شود. همان‌گونه که عنوان کتاب می‌رساند، مبانی دستور شناختی (م د ش) مبانی را پوشش می‌دهد. بخش 1 مرور چارچوب است و یک دیدگاه مفهومی از معنی شناختی ارائه می‌دهد. بخش 2 نشان می‌دهد که چگونه یک معنی مفهومی توصیفِ نمادی دستور ا امکان‌پذیر می‌سازد: دستور، مثلِ واژگان (که با آن یک پیوستار تشکیل می‌دهد)، مبتنی بر روابط نمادی بین معنی و ساخت‌های آوایی است و بنابراین ذاتاً با معنی است. این دو بخش علی‌رغم جداشدن از یک کار بزرگ‌تر، یک مقدمۀ منسجم و خودکفا تشکیل می‌دهند که یک درک اولیۀ خوب از نظریه، کارایی آن و وحدتی که به آن می‌رسد به دست می‌دهد.<ref>[https://literaturelib.com/books/3614 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>
برای درک کامل دستور شناختی و ارزیابی درستِ آن محتوای این فصل‌های «حذف‌شده» ضروری هستند. در عین حال، این فصل‌های حذف شده محتوای این کتاب را پیش فرض می‌گیرند، که وقتی مستقل چاپ شود راحت‌تر درک می‌شود. همان‌گونه که عنوان کتاب می‌رساند، مبانی دستور شناختی (م د ش) مبانی را پوشش می‌دهد. بخش 1 مرور چارچوب است و یک دیدگاه مفهومی از معنی شناختی ارائه می‌دهد. بخش 2 نشان می‌دهد که چگونه یک معنی مفهومی توصیفِ نمادی دستور ا امکان‌پذیر می‌سازد: دستور، مثلِ واژگان (که با آن یک پیوستار تشکیل می‌دهد)، مبتنی بر روابط نمادی بین معنی و ساخت‌های آوایی است و بنابراین ذاتاً با معنی است. این دو بخش علی‌رغم جداشدن از یک کار بزرگ‌تر، یک مقدمۀ منسجم و خودکفا تشکیل می‌دهند که یک درک اولیۀ خوب از نظریه، کارایی آن و وحدتی که به آن می‌رسد به دست می‌دهد.<ref>[https://literaturelib.com/books/3614 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>
==پانويس ==
==پانويس ==
<references />
<references />