شرح الفصيح في اللغة: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =  

}}

بسیاری از شارحان، در شرح متون اصلی، از روش «قال... أقول» پیروی می‌کنند. این روش، تضمین می‌نماید که شارح، از سیر موجود در مطالب و مباحث کتاب اصلی، پیروی نماید. اکثر شارحان کتاب «الفصيح» نیز چاره‌ای جز پیروی از این روش، نداشته، ولذا رویکرد آنان، مطابق با چینش و ترتیب فصول و ابواب کتاب «الفصيح» و مطالب آن بوده و در تمام شرح خود، ملزم به رعایت آن بودند. اما آنچه در شرح حاضر رخ داده، آن است که شارح، در برخی از موارد، متن عبارت «الفصيح» را کلمه‌به‌کلمه نقل نموده و به تشریح و تبیین آن‌ها، پرداخته است. گاهی نیز، آن مطلب را به‌اختصار ذکر کرده و یا آن را مقدم یا مؤخر نموده است و گاهی نیز عبارات متن اصلی را بدون ذکر الفاظ، نقل به معنا کرده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص54-55</ref>.

می‌توان مهم‌ترین ویژگی‌های کتاب و مؤلفه‌های روشی شارح را در امور زیر، تبیین نمود:

# شرح الفاظ:

## در بیشتر موارد، روش شرح وی، به‌صورت «قوله:... تقول:...» است.

## شارح در شرح الفاظ، به روش خاصی پایبند نبوده است. وی گاهی به شرح معنوی الفاظ بعد از تصریف آنها پرداخته و گاهی نیز، قبل از تصریف آنها، اقدام به شرح و تبیین معنای واژگان نموده است.

# شواهد:

# ذکر مسائل نحوی و صرفی:

شارح در کتاب خود، بخشی از مسائل مربوط به نحو و صرف را مورد بحث قرار داده است، از جمله مباحث مربوط به معانی حروف، «نعم و بئس»، «مذ و منذ»، اضافه موصوف به وصف و قلب، ابدال و ادغام.