۱۴۴٬۷۴۵
ویرایش
ایران و اندیشههای دینی (رخنهی دینی ایران در جهان) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۸ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۷
، ۸ دسامبر ۲۰۲۴بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''ایران و اندیشههای دینی (رخنهی دینی ایران در جهان)''' تألیف ابوالفضل (مانی) | '''ایران و اندیشههای دینی (رخنهی دینی ایران در جهان)''' تألیف [[ایراننژاد، ورجاوند|ابوالفضل (مانی) ایراننژاد]]، این کتاب بیش از هر چیز به بررسی اندیشههای دینی پدیدآمده در ایران میپردازد. از آنرو که اندیشههای دینی زاییدۀ پیرامون زندگی و فرهنگ هر مردم است، در گام نخست از آغازین دوران زندگی ایرانیان و پیوند آنان با خویشاوندان و همسایگان تا روزگار هخامنشی سخن آمده است. پس از بررسی اندیشههای دینی بنیادین در ایران باستان بهویژه دین زرتشت، روی سخن به دادوستد اندیشههای ایرانی یا دینها و اندیشههای گوناگونی رفته که با ایرانیان سایش داشتهاند. | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
آدمی همواره خواستار درک بهتر جهان و دانستن بن هر چیز و اندیشۀ دینی همچو آمیزهای از اندیشه و احساس، یکی از ابزارهای وی در این راه بوده است. از سوی دیگر اندیشههای دینی و در پس آن، آیینهایی که دینی نامیده میشوند، بخشی از ویژگیهای زندگی یک مردم را مینمایانند. از اینرو احساس دینی را میتوان احساس میهنی، منش فلسفی، خردورزی و عشقی که انسان به سرنوشت خود و به آیندهاش داشته نامید. | آدمی همواره خواستار درک بهتر جهان و دانستن بن هر چیز و اندیشۀ دینی همچو آمیزهای از اندیشه و احساس، یکی از ابزارهای وی در این راه بوده است. از سوی دیگر اندیشههای دینی و در پس آن، آیینهایی که دینی نامیده میشوند، بخشی از ویژگیهای زندگی یک مردم را مینمایانند. از اینرو احساس دینی را میتوان احساس میهنی، منش فلسفی، خردورزی و عشقی که انسان به سرنوشت خود و به آیندهاش داشته نامید. | ||
میتوان از سهگونه آگاهی دینی نام برد: الف) باور آغازین که در آن جهان را هستارهای دیداری و نادیدنی در فرمان دارند. ب) کیش کهن ویراسته که در آنها هستی در دو دامنه دیده میشود: گیتی و مینو. ج) دین خردگرا که در آن دین با بینشی هست که باورمندان به آن پایبند میشوند. این بینش، نگرش به جهان و راه و روش زندگی را دربر میگیرد. در دینهای خردگرا، هستی ژرفتر و فراتر از جهان گیتیایی و در پیوند با مینو است. | میتوان از سهگونه آگاهی دینی نام برد: | ||
الف) باور آغازین که در آن جهان را هستارهای دیداری و نادیدنی در فرمان دارند. | |||
ب) کیش کهن ویراسته که در آنها هستی در دو دامنه دیده میشود: گیتی و مینو. | |||
ج) دین خردگرا که در آن دین با بینشی هست که باورمندان به آن پایبند میشوند. این بینش، نگرش به جهان و راه و روش زندگی را دربر میگیرد. در دینهای خردگرا، هستی ژرفتر و فراتر از جهان گیتیایی و در پیوند با مینو است. | |||
پیش از پدیدآمدن فرهنگهای بزرگ، از کاوشهای باستانشناختی برمیآید که منش دینی بسی آغازین بوده است. دبیزههای (سندهای) زبانی و نویسشی فرهنگهای باستانی میتوانند ما را در یافتن منش آنها راهنما باشند. در جهان باستان فرهنگهای بزرگی در میان مردمان سامی و آریایی و نیز در میان یونانیان و چینیان چهره گرفته است. از میان فرهنگهای بزرگ آنچه را که بتوان فرهنگ دینی خردگرا نامید، تنها در میان آریاییان و سامیان یافت میشود. | پیش از پدیدآمدن فرهنگهای بزرگ، از کاوشهای باستانشناختی برمیآید که منش دینی بسی آغازین بوده است. دبیزههای (سندهای) زبانی و نویسشی فرهنگهای باستانی میتوانند ما را در یافتن منش آنها راهنما باشند. در جهان باستان فرهنگهای بزرگی در میان مردمان سامی و آریایی و نیز در میان یونانیان و چینیان چهره گرفته است. از میان فرهنگهای بزرگ آنچه را که بتوان فرهنگ دینی خردگرا نامید، تنها در میان آریاییان و سامیان یافت میشود. | ||