۱۱۱٬۵۱۷
ویرایش
(+) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
</div> | </div> | ||
'''خواجه شمسالدين محمد حافظ شيرازى''' (متوفای 792ق)، فرزند بهاءالدين معروفترين شاعر عارف قرن هشتم و يكى از چهار شاعر بزرگ ايرانى است كه در جهان معروف شدهاند. | '''خواجه شمسالدين محمد حافظ شيرازى''' (متوفای 792ق)، فرزند بهاءالدين معروفترين شاعر عارف قرن هشتم و يكى از چهار شاعر بزرگ ايرانى است كه در جهان معروف شدهاند. | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
خط ۶۰: | خط ۴۷: | ||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
پسر او محمد بعدها ناگزير شده كه روزى خود را از عرق جبين و كد يمين حاصل نمايد بنابراین در مغازه نانوايى براى خمير كردن آرد مشغول شد. در كنار آن نانوايى مكتبخانهاى بود كه هر وقت فرصت و مجالى مىيافت به تحصيل علم مشغول مىشد. قرآن مجيد را حفظ كرد و از همينرو بعدها تخلص خود را «حافظ» قرار داد. | پسر او محمد بعدها ناگزير شده كه روزى خود را از عرق جبين و كد يمين حاصل نمايد بنابراین در مغازه نانوايى براى خمير كردن آرد مشغول شد. در كنار آن نانوايى مكتبخانهاى بود كه هر وقت فرصت و مجالى مىيافت به تحصيل علم مشغول مىشد. قرآن مجيد را حفظ كرد و از همينرو بعدها تخلص خود را «حافظ» قرار داد. به او «حافظ» گویند زیرا حافظ قرآن بود و درس قرآن میگفت و به گفته خودش در غزل شمارهٔ ۹۴: | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|''زان یارِ دلنوازم، شُکری است با شکایت''|2=''گر نکتهدانِ عشقی، بشنو تو این حکایت''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
یا در بیت: | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|''عشقت رِسَد به فریاد، ار خود به سانِ حافظ''|2=''قرآن زِ بَر بخوانی، در چاردَه روایت''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
و در جایی دیگر میفرماید: | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|''حافظا در کُنجِ فقر و خلوتِ شبهایِ تار''|2=''تا بُوَد وِردَت دعا و درس قرآن غم مخور.''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
حافظ از زمرهى شاگردان قوامالدين عبدالله عالم معروف آن زمان (متوفى 772ق) بوده است. از ديگر اساتيد وى مىتوان به علامه [[جرجانی، علی بن محمد|مير سيد شريف جرجانى]] و قاضى عضدالدين اشاره كرد. | حافظ از زمرهى شاگردان قوامالدين عبدالله عالم معروف آن زمان (متوفى 772ق) بوده است. از ديگر اساتيد وى مىتوان به علامه [[جرجانی، علی بن محمد|مير سيد شريف جرجانى]] و قاضى عضدالدين اشاره كرد. |