تاریخ فلسفه اسلامی (هانری کربن): تفاوت میان نسخه‌ها

می‌توان با شریعت تجسد، به‌عنوان حادثه‌ای در تاریخ فلسفه، تاریخ ایجاد کرد، اما با تجلیات به‌عنوان حوادثی تمثیلی، مشکل بتوان فلسفه تاریخ تدوین کرد. آنچه این تجلیات ناظر به آن است، حکمت تاریخ است. فلسفه تاریخ می‌تواند آشکارا بر مذهب تعطیل استوار باشد و بالاخره می‌تواند فقط علیتی را لحاظ کند که ذاتی حوادثی است که در مرتبه دنیای تجربی ادراک شده است. در این صورت، فلسفه تاریخ عرفی شدن روح مطلق را تحقق خواهد بخشید. برعکس الهیات و حکمت تاریخ را با هیچ صورتی از مذهب تعطیل نمی‌توان آشتی داد. حکمت تاریخ درک حوادث در مرتبه‌ای غیر از دنیای تجربی را ایجاب می‌کند که آن را ملکوت نامیده‌اند و آن اساساً به دنبال نیروهای معنوی و عوالم عالی است که اثرات خود را بر جهان نقش می‌کند. داده‌های حکمت تاریخ در قلمرو تاریخ قدسی قرار می‌گیرد؛ ادوار شیعی دایره نبوت و دایره ولایت یا تعلیم معنوی و نیز طبقه‌بندی پیامبران نزد [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربی]] شیوه‌های بحث از داده‌هایی است که در قلمرو آن امری قرار نمی‌گیرد که در مغرب‌زمین فلسفه تاریخ خوانده شده، بلکه در حوزه حکمت تاریخ قرار می‌گیرد. این تحدید حدود آنجا که بخواهیم جایگاه اندیشه و اندیشمندان را معلوم کنیم، خود را بر هرگونه پدیدارشناسی تطبیقی تحمیل می‌کند<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/53869/66 ر.ک: همان، ص66-67]</ref>.

به نظر [[کربن، هانری|کربن]]، حکمت طبیعت که به معنای دقیق کلمه، جزئی از حکمت نبوی است و در کیمیا به اوج خود می‌رسد، با حکمت نظری که بدین‌گونه تجدید شد، ارتباط پیدا می‌کند. پیوندی اساسی میان اندیشه کیمیا و امام‌شناسی شیعی و از طریق این امام‌شناسی پیوندی میان عمل کیمیاگر و فتوت وجود دارد که به‌عنوان خدمت جوانمردی معنوی به ‌ضرورت نجاتی کیهانی ارتقا یافته است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/53869/67 ر.ک: همان]</ref>.