تذکرة العارفین: تفاوت میان نسخه‌ها

موضوعاتى كه در محفل هاى كتاب مورد بحث قرار گرفته، بدين شرح است: ١. روزه؛ ٢. فضيلت قرآن؛ ٣. عقل؛۴. محبت و انس با خدا؛ 5. شکر؛ 6. توبه؛ ٧. ظلم؛ ٨ نماز و زکات؛ ٩. ترحم بر فقرا و یتیمان و فضایل سلام کردن؛ ١٠. اصول دین؛ ١١. توکل؛ ١٢.احسان و نیکو کاری؛ ١٣. زینت صوری و معنوی؛ ١۴. طهارت و صبر؛ ١۵. گناهان صغیره و کبیره؛ ١۶.شرح صدر؛ ١٧.صفات همنشین خوب و بد؛ ١٨. اعمال صالح؛ ١٩. شب‌زندەداری؛٢٠. بهشت وجهنم؛ ٢١. شيطان؛ ٢٢. آمرزيده نشوندگان در شب قدر؛ ٢٣. عبادات و گناهان اعضا و جوارح؛ 24. نفس اماره؛ ٢۵. مستحبات و مکروهات؛ ٢۶. صفات کافۀ ناس، از نیک وبد؛٢٧. صفات نیکان وصالحان؛ ٢٨. دعا؛ ٢٩. غنیمت دانستن عمر؛ ٣٠. شرايط قبولی عبادات؛ خاتمه: اعیاد اسلامی (فطر وقربان).<ref> ر.ک: مقدمه، ص10-11</ref>

مؤلف در شیوۀ ارجاع مطالب در مواردی که متن را از منبعی اخذ نموده، نه نام مؤلف را ذکر کرده و نه نام كتاب را؛ مانند مطالبى كه از كتاب محاسبة النفس ملا محمدطاهر قمى در محفل بيست و چهارم نقل کرده است. اما در مورد احادیث و احکام گاه هم نام منبع و هم نام مؤلف را ذکر کرده است؛ مثلاً در محفل سوم آمده است: حدیثی که کلینی در كتاب مستطاب كافى آن را نقل كرده كه ماحصل آن آنكه: حق عز

و جل خلق کرد عقل را از نور مخزونی و مکنونی در سابق علم خود كه .... و گاه فقط نام کتاب را ذکر كرده است؛ به عنوان مثال در محفل يازدهم آمده است: ودر من لا يحضر است كه: مَلْعُون ملْعُونٌ مَنْ ضيع مَن يَعولُ- ملعون است ملعون است كسى كه عيالش را ضايع گذارد. وگاه به جاى نام مؤلف از واژۀ« صاحب» کمک گرفته؛ چنانكه در محفل ششم آمده است: مؤید معنی این حدیث است كه صاحب مدارک در احکام کسوف و خسوف ذکر نموده از کتاب علل الشرایع به سندی که از فضل بن شاذان از جناب امام رضا (ع) روایت کرده‌اند.<ref> ر.ک: مقدمه، ص14</ref>