سیره‌ی نبوی (مشعلی بر راه بیداری اسلامی): تفاوت میان نسخه‌ها

بیش از هزار و چهارصد سال پیش که نظام شوم جاهلی بر فضای جامعه ی انسانی سایه افکنده بود، سرزمین حجاز نیز در لجنزار و گرداب جاهلیت و بحران های فکری، اخلاقی، سیاسی و اقتصادی غرق شده بود. وضعیت ممالک دیگر چندان بهتر از عربستان نبود و چه بسا زندگی اعراب بادیه نشین نسبتا از وضعیت بهتری برخوردار بود. در این شرایط بحرانی، پیامبری از جانب خداوند مبعوث شد که تنها سلاح او خدایی بودن برنامه، صلاحیت، امانتداری و شایستگی بود. وی تک و تنها به فرمان و تکیه بر خدا به اصلاح جامعه ی انسانی همت گماشت. خداوند به او فرمان داد که وقت خواب و استراحتش به سرآمده و وقت انذار و اصلاحش فرارسیده است. او به تنهایی شعار «لااله الا الله» را سرداد و در پای آن ایستاد. اندک اندک تعدادی به رسالت او گرویدند. اما شکنجه و آزار مسلمانان از سوی مشرکان، موجب شد تا حضرت برای حفظ جان و ایمان مسلمین، آنان را به حبشه بفرستد. پیامبر سرانجام نتیجه گرفت که دعوت در مکه رشد نخواهد کرد، از این رو با مشکلات فراوانی پس از تشکیل پایگاه محکمی در خارج مکه به مدینه هجرت کرد. او در مدینه حکومت اسلامی تشکیل داد. تا اینکه بعدها مکه به دست مسلمین فتح شد. پس از سال ها انجام وظیفه ی خطیر رسالت، سرانجام حضرت رحلت فرمود اما اسلام همچنان ماند تا هدایت خدایی کرانه های وسیعی از جهان را درنوردد.