سیره‌ی نبوی (مشعلی بر راه بیداری اسلامی): تفاوت میان نسخه‌ها

'''سیره‌ی نبوی (مشعلی بر راه بیداری اسلامی)''' تألیف منیرمحمد غضبان، ترجمه عمر قادری؛ سیره ی نبوی منبعی سرشار و غنی و کارگاه عظیمی است که باید با تشخیص شاهرگ و تزریق منظم به شبکه های ضروری زندگی به خوبی مورد بهره برداری قرار گیرد. این منبع ارزشمند الگوهای مراحل و وسایل راه دعوت اسلامی را مشخص و نقاط مهم را به عنوان علایم دست نشان می نماید و چراغی بر فراز بیداری اسلامی بر می افروزد. اسوه و الگو بودن پیامبر (ص) مقتضی تحقیق و پژوهش در سیره ی عملی اوست و بی توجهی به آن ما را از رسیدن به اهداف مورد نظر با مشکل مواجه می سازد. فراز و نشیب های حرکات اسلامی و تجاربی که در طول تاریخ اندوخته اند این ادعا را ثابت می کند.

بیش از هزار و چهارصد سال پیش که نظام شوم جاهلی بر فضای جامعه ی انسانی سایه افکنده بود، سرزمین حجاز نیز در لجنزار و گرداب جاهلیت و بحران‌های فکری، اخلاقی، سیاسی و اقتصادی غرق شده بود. وضعیت ممالک دیگر چندان بهتر از عربستان نبود و چه بسا زندگی اعراب بادیه نشین نسبتا از وضعیت بهتری برخوردار بود. در این شرایط بحرانی، پیامبری از جانب خداوند مبعوث شد که تنها سلاح او خدایی بودن برنامه، صلاحیت، امانتداری و شایستگی بود. وی تک و تنها به فرمان و تکیه بر خدا به اصلاح جامعه ی انسانی همت گماشت. خداوند به او فرمان داد که وقت خواب و استراحتش به سرآمده و وقت انذار و اصلاحش فرارسیده است. او به تنهایی شعار «لااله الا الله» را سرداد و در پای آن ایستاد. اندک اندک تعدادی به رسالت او گرویدند. اما شکنجه و آزار مسلمانان از سوی مشرکان، موجب شد تا حضرت برای حفظ جان و ایمان مسلمین، آنان را به حبشه بفرستد. پیامبر سرانجام نتیجه گرفت که دعوت در مکه رشد نخواهد کرد، از این رو با مشکلات فراوانی پس از تشکیل پایگاه محکمی در خارج مکه به مدینه هجرت کرد. او در مدینه حکومت اسلامی تشکیل داد. تا اینکه بعدها مکه به دست مسلمین فتح شد. پس از سال ها انجام وظیفه ی خطیر رسالت، سرانجام حضرت رحلت فرمود اما اسلام همچنان ماند تا هدایت خدایی کرانه های وسیعی از جهان را درنوردد.