تاریخ کتابت و قرائات قرآن کریم: تفاوت میان نسخه‌ها

تاریخ کتابت و قرائات قرآن کریم (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۰۰

۴ بایت اضافه‌شده ، ۲ آوریل

جز

جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'ه‌ای '

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۰۶٬۳۳۳

ویرایش

@@ خط ۲۵: / خط ۲۵: @@
 | پیش از =
 }}
-'''تاریخ کتابت و قرائات قرآن کریم''' تألیف دکتر محسن رجبی قدسی؛ رسول خدا صلی الله علیه و آله هم زمان و موازی با ابلاغ، آموزش و ترویج تدریجی قرآن کریم، نسبت به کتابت و تثبیت متن قرآن اهتمام فراوانی داشتند، به گونه ای که همه علمای اسلامی درباره ی نگارش کل قرآن در عهد رسالت آن حضرت یک سخن اند.
+'''تاریخ کتابت و قرائات قرآن کریم''' تألیف دکتر محسن رجبی قدسی؛ رسول خدا صلی الله علیه و آله هم زمان و موازی با ابلاغ، آموزش و ترویج تدریجی قرآن کریم، نسبت به کتابت و تثبیت متن قرآن اهتمام فراوانی داشتند، به گونه‌ای که همه علمای اسلامی درباره ی نگارش کل قرآن در عهد رسالت آن حضرت یک سخن اند.
 ==ساختار==
 این کتاب پس از پیشگفتار، مقدمه و تعریف مفاهیم پایه، از شانزده درس تشکیل شده است. عناوین این شانزده درس عبارتند از:
@@ خط ۶۱: / خط ۶۱: @@
 درس شانزدهم: مصاحف چاپی مشهور چهان اسلام
 ==گزارش کتاب==
-پیامبر اکرم (ص) همزمان با تعلیم و ترویج قرائت و کتابت قرآن کریم و جمع و تدوین و تنظیم و ترتیب آیات و سوره ها در مصحف، نظام آموزش قرآن را با هدف فهم و بکارگیری زبان آن بنیان گذاری کردند. بر اساس زمینه های صدور حدیث «نزول قرآن بر هفت حرف»، رسول خدا (ص) هر قرائات برآمده از اختلاف های لهجه ای و زبانی مسلمانان را تجویز نمودند، و هم از گسترش تصریفات قرآن در سه حوزه ی کلمات، آیات و سوره ها استقبال کردند؛ قرائات تصریفی نماد پویایی و زایایی زبان قرآن و فهم صحابه است که آن را ممزوج با آیات یا به شکلی جدید برگرفته از ساختار زبان قرآن به کار می بردند. با رحلت پیامبر اکرم (ص) از گسترش قرائات تصریفی و تفسیری جلوگیری و گستره ی هفت قرائات همسو با قرائت متواتر میان مسلمانان و موافق با رسم المصحف، در آغاز سده ی چهارم هجری در تألیف ارزشمند ابن مجاهد السبعة فی القراءات تثبیت شد.
+پیامبر اکرم (ص) همزمان با تعلیم و ترویج قرائت و کتابت قرآن کریم و جمع و تدوین و تنظیم و ترتیب آیات و سوره ها در مصحف، نظام آموزش قرآن را با هدف فهم و بکارگیری زبان آن بنیان گذاری کردند. بر اساس زمینه های صدور حدیث «نزول قرآن بر هفت حرف»، رسول خدا (ص) هر قرائات برآمده از اختلاف های لهجه‌ای و زبانی مسلمانان را تجویز نمودند، و هم از گسترش تصریفات قرآن در سه حوزه ی کلمات، آیات و سوره ها استقبال کردند؛ قرائات تصریفی نماد پویایی و زایایی زبان قرآن و فهم صحابه است که آن را ممزوج با آیات یا به شکلی جدید برگرفته از ساختار زبان قرآن به کار می بردند. با رحلت پیامبر اکرم (ص) از گسترش قرائات تصریفی و تفسیری جلوگیری و گستره ی هفت قرائات همسو با قرائت متواتر میان مسلمانان و موافق با رسم المصحف، در آغاز سده ی چهارم هجری در تألیف ارزشمند ابن مجاهد السبعة فی القراءات تثبیت شد.
 اصطلاح «تاریخ قرآن» را نخستین بار مستشرق آلمانی، تئودور نولدکه در سال 1860 م، به کار برد. پس از او گرچه خاورشناسان دیگر درباره ی شکل گیری متن قران به مطالعه و تألیف روی آوردند، ولی آثار خود را تاریخ قرآن نام ننهادند. در جهان اسلام، گویا نخستین بار موسی جارالله ترکستانی کتاب تاریخ القرآن و المصاحف را در سال 1323 ق/1905 م، منتشر کرد. با تألیف کتاب تاریخ القرآن ابوعبدالله زنجانی در سال 1354ق/1935 م، اصطلاح «تاریخ قرآن» در میان مسلمانان رواج یافت؛ چنان که هم اکنون به رغم آنکه عالمان و مفسران بزرگ معاصر، عنوان تاریخ قرآن را برای مباحث مرتبط با جمع و تدوین قرآن هرگز به کار نبرده اند، بیش از 25 کتاب تاریخ قرآن به زبان عربی و بیش از پنج تاریخ قرآن به زبان فارسی در دسترس اند.