کلیات اشعار مولانا عرفی شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'جمال الدین ' به 'جمال‌الدین '
جز (جایگزینی متن - 'جمال الدین ' به 'جمال‌الدین ')
 
خط ۶: خط ۶:
| پدیدآوران =  
| پدیدآوران =  
[[جواهری، غلام حسین]] (نويسنده)
[[جواهری، غلام حسین]] (نويسنده)
[[عرفی شیرازی، جمال الدین محمد]] (سراينده)
[[عرفی شیرازی، جمال‌الدین محمد]] (سراينده)
|زبان
|زبان
| زبان = فارسی
| زبان = فارسی
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''کلیات عرفی شیرازی'''، مشتمل بر رساله نفسیه، قصاید، ترجیع‌بند، ترکیب‌بند، غزلیات، رباعیات، ساقی‌نامه و مثنویات [[عرفی شیرازی، جمال الدین محمد|جمال‌الدین عرفی شیرازی]] (م 999ق) شاعر دوره صفوی است که بیشتر در هند مشهور بوده است. این اثر به کوشش [[جواهری، غلام حسین|غلامحسین جواهری (وجدی)]] منتشر شده است.
'''کلیات عرفی شیرازی'''، مشتمل بر رساله نفسیه، قصاید، ترجیع‌بند، ترکیب‌بند، غزلیات، رباعیات، ساقی‌نامه و مثنویات [[عرفی شیرازی، جمال‌الدین محمد|جمال‌الدین عرفی شیرازی]] (م 999ق) شاعر دوره صفوی است که بیشتر در هند مشهور بوده است. این اثر به کوشش [[جواهری، غلام حسین|غلامحسین جواهری (وجدی)]] منتشر شده است.


در ابتدای کتاب، به شرح حال و نام و نسب عرفی به‌اختصار و به اخلاق و عقاید او با تفصیل بیشتر پرداخته شده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص2-14</ref>‏. [[عرفی شیرازی، جمال الدین محمد|عرفی]]، در زمینه سخن مزیت‌های مخصوصی دارد؛ به‌طوری‌که تمام شعرا و گویندگان هم‌دوره او این حقیقت را تصدیق داشتند؛ حتی فیضی که ملک‌الشعرای دربار و سخن‌شناس توانایی بود نمی‌توانست طرز جدید و ابتکار عرفی را منکر شود و مکرر در مکاتبات خود، او را به وسعت فکر و قدرت ایجاد می‌ستود. نظیری نیشابوری که از سخن‌سرایان مسلم است و قدر او را در قصیده، هم‌سنگ انوری گرفته‌اند، در استقبال یکی از قصاید عرفی شکست خورده و در پایان بعد از عجز و اقرار به ناتوانی، خود را به پیروی از او ملزم می‌کند:
در ابتدای کتاب، به شرح حال و نام و نسب عرفی به‌اختصار و به اخلاق و عقاید او با تفصیل بیشتر پرداخته شده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص2-14</ref>‏. [[عرفی شیرازی، جمال‌الدین محمد|عرفی]]، در زمینه سخن مزیت‌های مخصوصی دارد؛ به‌طوری‌که تمام شعرا و گویندگان هم‌دوره او این حقیقت را تصدیق داشتند؛ حتی فیضی که ملک‌الشعرای دربار و سخن‌شناس توانایی بود نمی‌توانست طرز جدید و ابتکار عرفی را منکر شود و مکرر در مکاتبات خود، او را به وسعت فکر و قدرت ایجاد می‌ستود. نظیری نیشابوری که از سخن‌سرایان مسلم است و قدر او را در قصیده، هم‌سنگ انوری گرفته‌اند، در استقبال یکی از قصاید عرفی شکست خورده و در پایان بعد از عجز و اقرار به ناتوانی، خود را به پیروی از او ملزم می‌کند:


{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۳۳: خط ۳۳:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


[[جواهری، غلام حسین|وجدی]]، معتقد است که تمام آثار منظوم و منثور [[عرفی شیرازی، جمال الدین محمد|عرفی]] از فهرست این کتاب خارج نیست؛ چون همان طور که در دیباچه نوشته شده آثار پراکنده عرفی به شکل قصیده و غزل و رساله نفسیه که هرکدام جداگانه چاپ‌ می‌شده، ظن اهل تحقیق را قوی کرده و احتمال داده‌اند که ممکن است آثار دیگری از او به‌جای مانده باشد، ولی با نسخه‌های متعدد و تحقیقاتی که روی آثار او شده، حدود آثار عرفی از فهرست این کتاب خارج نیست<ref>ر.ک: همان، ص23</ref>‏.
[[جواهری، غلام حسین|وجدی]]، معتقد است که تمام آثار منظوم و منثور [[عرفی شیرازی، جمال‌الدین محمد|عرفی]] از فهرست این کتاب خارج نیست؛ چون همان طور که در دیباچه نوشته شده آثار پراکنده عرفی به شکل قصیده و غزل و رساله نفسیه که هرکدام جداگانه چاپ‌ می‌شده، ظن اهل تحقیق را قوی کرده و احتمال داده‌اند که ممکن است آثار دیگری از او به‌جای مانده باشد، ولی با نسخه‌های متعدد و تحقیقاتی که روی آثار او شده، حدود آثار عرفی از فهرست این کتاب خارج نیست<ref>ر.ک: همان، ص23</ref>‏.


به‌طوری‌که در این کتاب ملاحظه می‌کنید تعداد قصاید از 50 و غزلیات از 500 و رباعیات و قطعات، ترکیبات و ترجیعات و مثنویات او از صدها شعر متجاوز است. درباره رساله نفسیه که در ابتدای کتاب آمده و به زحمت زیاد به آن دسترسی پیدا شده، خیلی از تذکره‌نویسان از کلمه آن دچار اشتباه شده‌اند و آن را «نفیسه» نوشته‌اند؛ درصورتی‌که نام آن، «نفسیه» است و کلمه نفس در چند جای آن تکرار شده... نکاتی که این رساله دارد به یک سلسله مواعظ از قبیل تهذیب و تزکیه نفس و ارائه طریق به‌سوی حقیقت اختصاص یافته است<ref>ر.ک: همان، ص23-24</ref>‏.
به‌طوری‌که در این کتاب ملاحظه می‌کنید تعداد قصاید از 50 و غزلیات از 500 و رباعیات و قطعات، ترکیبات و ترجیعات و مثنویات او از صدها شعر متجاوز است. درباره رساله نفسیه که در ابتدای کتاب آمده و به زحمت زیاد به آن دسترسی پیدا شده، خیلی از تذکره‌نویسان از کلمه آن دچار اشتباه شده‌اند و آن را «نفیسه» نوشته‌اند؛ درصورتی‌که نام آن، «نفسیه» است و کلمه نفس در چند جای آن تکرار شده... نکاتی که این رساله دارد به یک سلسله مواعظ از قبیل تهذیب و تزکیه نفس و ارائه طریق به‌سوی حقیقت اختصاص یافته است<ref>ر.ک: همان، ص23-24</ref>‏.