مهستی گنجوی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مهستی گنجوی'''، از زنان شاعر، سخنور و نـامدار دربـاری ‌‌عصر سنجر سلجوقی (552ـ511ق) است. هرچند به نظر می‌رسد در منابع کهن‌، زمان مشخص و دقیقی از ولادت و مرگ مـهستی بـه دست داده نشده است، بـاایـن‌همه برخی از معاصرین با توجه به برخی شواهد، ولادت وی را 490ق و مرگش را 577ق، ذکر کرده‌اند. مجموعه اشعار مهستی منتشر شده است.

بـا ‌وجـود اختلاف در مورد زادگاه وی، بیشتر تذکره‌نویسان محل ولادت وی را گنجه معرفی کرده‌اند‌.

تذکره‌‌های تـاریخی اغلب، مـهستی را معاصر سلطان سنجر سلجوقی دانسته‌اند؛ هرچند که کتاب تاریخ گزیده (تـألیف 730ق) به‌عنوان یک منبع قدیمی که از زمان حیات مهستی خبر داده، او را معاصر سلطان مـحمود غزنوی (441-388ق) می‌داند. احتمال دارد اشتباه ایـن کتاب در هم‌زمان قلمداد کردن مهستی با سلطان محمود غزنوی‌، به‌خاطر این باشد که مهستی اهل گنجه بود و حکومت آنجا با سلطان محمود (525-511‌ق)، برادرزاده سلطان سنجر بود و مهستی نیز در ابتدا در دربـار سـلطان محمود رفت‌وآمد داشت و سپس به دربار سلطان سنجر راه یافته است.

گفته شده مهستی از دبیران زمان خویش بوده است؛ چنان‌که شمس قیس رازی (حدود سده 7ق) در کتابش یـک ربـاعی از مـهستی آورده که با عنوان «مهستی دبیر» نوشته شده است‌. عطار نیشابوری (618ـ540ق) شاعر و عارف بلندآوازه نیز ضمن حکایتی با عنوان «حکایت مهستی دبیر با سلطان سـنجر‌» از وی بـا عـنوان «مهستی دبیر» یاد می‌کند‌؛ چنان‌که در بیت اول همین حکایت این عنوان ذکـر شـده است:

مقـرب بـود پیـش تخــت سنـجــر'''

آنچه که باعث شهرت مهستی شد، رباعیات اوست. مهستی را پس از خیام برجسته‌ترین ربـاعی‌‌سرای ایـران بشمار آورده‌اند‌.

از مهستی دیوان اشعاری به‌جا نمانده و ربـاعیاتش بـه نـامش در «نزهة المجالس» (تألیف قرن 7ق) و «مونس ‌الأحرار» (تألیف قرن 8ق) و مجموعه‌ها و تذکره‌ها به‌ دست ‌آمده اسـت. در دوران مـعاصر نیز نخستین بار مجموعه‌ای از اشعار مهستی در سال 1336ش، توسط طاهری شهاب به ‌چاپ رسیده است<ref>ر.ک: عباسی، جواد؛ دلریش، بشری؛ دانشجو، حمیده؛ ص33-36</ref>‏.