ابن باذش، ابوالحسن: تفاوت میان نسخه‌ها

ابوالحسن به‌خصوص نزد ابوعلى غسانى و همچنین نزد استادان دیگری از جمله ابوعلى صدفى‌، عبدالحق بن عَطیه، در زمینه ادب و لغت و نحو درس خوانده و از آنان روایت کرده است‌. علاوه بر این از محضر استادان بسیاری چون ابوبکر محمد بن هشام مصحفى‌، ابوخالد عبدالله ابى زمنین‌، ابوعبدالله بن عبدالرحیم‌، یحیى بن ابراهیم اللواتى‌، محمد بن سابق صقلى‌، ابوبکر مرادی‌، ابوالاصبغ بن سهل و ابوالقاسم نعم خلف ابن محمد بن یحیى انصاری سود برده و اسامى آنان را در برنامج خویش برشمرده بوده است‌. برنامج او اینک در دست نیست‌، اما ابن ابّار، آن را در اختیار داشته و به نقل از آن نوشته است که ابن باذش‌، استاد خود ابوعلى غسانى را ارج نهاده و گفته است که در 473ق‌/1080م در غرناطه وی را ملاقات کرده و نزد او درس مى‌خوانده است‌. ابن ابار سپس مى‌افزاید که نزدیک‌ترین استاد وی صدفى بوده‌، اما در نسخه‌ای از برنامج که وی دیده‌، ذکری از ابوعلى صدفى نیافته و از این باب در شگفت شده است‌، تا آن‌که بعدها بخشى از کتاب را به دست آورده که در آن مختصراً از وی، یادی رفته بوده است‌.

بسیاری از مشاهیر ادب و نحو نزد ابن باذش درس خوانده یا از وی روایت کرده‌اند. از آن میان اینان را مى‌توان نام برد:  

همه کتاب‌هایى که به ابن باذش نسبت داده‌اند در علم نحو است‌. اما از آن مجموعه تنها شرح الجمل زجاجى به جای مانده است‌. به نسخه‌ای از آن در کتابخانه طلعت اشاره شده است. ابن باذش همین کتاب را به طالبان علم تدریس مى‌کرد. یکى از شاگردان او به نام على بن موسى از شرح استاد بر کتاب الجمل تعلیقى تدارک دیده بوده که میان نحویان اندلس شهرت داشته است. کتاب‌های دیگر او که فقط نامى از آنها بر جای مانده عبارتند از: شرحى بر اصول ابن سراج در نحو؛ شرح بر الایضاح فى النحو ابوعلى فارسى‌؛ شرح بر الکافى فى النحو احمد بن محمد نحاس‌؛ شرح بر الکتاب سیبویه‌؛ شرح بر المقتضب من کلام العرب ابن جنى. <ref>ر.ک: خسروی، زهرا، ج3، ص86-87</ref>