ترجمه و شرح صحیفه کامله سجادیه (روغنی قزوینی): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'نهج ‌البلاغه' به 'نهج‌البلاغه'
جز (جایگزینی متن - 'عليه السلام' به 'عليه‌السلام')
جز (جایگزینی متن - 'نهج ‌البلاغه' به 'نهج‌البلاغه')
خط ۴۳: خط ۴۳:
وی پس از آن، متذکر می‌شود که در ابتدا، بر آن بوده که بخش‌های فارسی شرح شیخ‌الاسلام یزد [[بدیع‌الزمان قهپایی]] را از شرح او انتخاب کند و بی‌موجبی قوی، عبارات او را تغییر و تبدیل ندهد، ولی چون به نظر امعان در آن تأمل نموده، غالبا تقریر مدعا مرضی و مأنوس وی نبوده است؛ ازاین‌روی، عنان همت به صوب شرحی مستقل، معطوف داشته است<ref>[https://noorlib.ir/book/view/16585?pageNumber=56&viewType=html ر.ک: همان]</ref>.
وی پس از آن، متذکر می‌شود که در ابتدا، بر آن بوده که بخش‌های فارسی شرح شیخ‌الاسلام یزد [[بدیع‌الزمان قهپایی]] را از شرح او انتخاب کند و بی‌موجبی قوی، عبارات او را تغییر و تبدیل ندهد، ولی چون به نظر امعان در آن تأمل نموده، غالبا تقریر مدعا مرضی و مأنوس وی نبوده است؛ ازاین‌روی، عنان همت به صوب شرحی مستقل، معطوف داشته است<ref>[https://noorlib.ir/book/view/16585?pageNumber=56&viewType=html ر.ک: همان]</ref>.


شارح، شرح را به‌اختصار برگزار کرده است و مانند سایر آثارش، شرح را در نهایت استحکام و اتقان نگاشته است. قضاوت اهل فن، درباره «ترجمه و شرح نهج ‌البلاغه» وی، شاهد صدقی است بر این مدعا<ref>[https://noorlib.ir/book/view/16585?pageNumber=56&viewType=html ر.ک: همان، ص56-‌57]</ref>.
شارح، شرح را به‌اختصار برگزار کرده است و مانند سایر آثارش، شرح را در نهایت استحکام و اتقان نگاشته است. قضاوت اهل فن، درباره «ترجمه و شرح نهج‌البلاغه» وی، شاهد صدقی است بر این مدعا<ref>[https://noorlib.ir/book/view/16585?pageNumber=56&viewType=html ر.ک: همان، ص56-‌57]</ref>.


شارح، اهل فضل‌فروشی و خودنمایی نیست؛ او در نوشتار، راه تطویل و گزافه‌گویی را نمی‌پیماید. کلام او، خالی از تکلف و تعقید است. غالبا شرح و تبیین کلمه یا جمله را با کلمه «یعنی» بیان می‌کند و در اکثر موارد، از یکی دو سطر، فراتر نمی‌رود یا کمی بیشتر و به عقیده برخی، همین دو سه سطر او، برابری می‌کند با نوشتار دو سه صحفه یا بیشتر بعضی<ref>[https://noorlib.ir/book/view/16585?pageNumber=57&viewType=html ر.ک: همان، ص57]</ref>.
شارح، اهل فضل‌فروشی و خودنمایی نیست؛ او در نوشتار، راه تطویل و گزافه‌گویی را نمی‌پیماید. کلام او، خالی از تکلف و تعقید است. غالبا شرح و تبیین کلمه یا جمله را با کلمه «یعنی» بیان می‌کند و در اکثر موارد، از یکی دو سطر، فراتر نمی‌رود یا کمی بیشتر و به عقیده برخی، همین دو سه سطر او، برابری می‌کند با نوشتار دو سه صحفه یا بیشتر بعضی<ref>[https://noorlib.ir/book/view/16585?pageNumber=57&viewType=html ر.ک: همان، ص57]</ref>.