رسالة إلی الهائم الخائف من لومة اللائم: تفاوت میان نسخه‌ها

رسالة إلی الهائم الخائف من لومة اللائم (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۳۷

۲۸۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۵ دسامبر ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۰۶٬۳۳۱

ویرایش

@@ خط ۳۵: / خط ۳۵: @@
 }}
-'''رسالة إلی الهائم الخائف من لومة اللائم''' نوشته احمد بن عمر بن محمد خیوقی صوفی معروف به نجم‌الدین کبری ( 618-540ق) از بزرگان تصوف در سده‌های ششم و هفتم هجری است. این کتاب در شیوه طریقت صوفیه در ده شرط به رشته تحریر درآمده است. ترجمه کتاب به قلم موفق بن مجد الخاصی و تصحیح و توضیحات به قلم توفیق سبحانی است.
+'''رسالة إلی الهائم الخائف من لومة اللائم''' نوشته [[نجم‌الدین کبری، احمد بن عمر|احمد بن عمر بن محمد خیوقی صوفی]] معروف به [[نجم‌الدین کبری، احمد بن عمر|نجم‌الدین کبری]] ( 618-540ق) از بزرگان تصوف در سده‌های ششم و هفتم هجری است. این کتاب در شیوه طریقت صوفیه در ده شرط به رشته تحریر درآمده است. ترجمه کتاب به قلم [[خاصي، موفق بن محمد|موفق بن مجد الخاصی]] و تصحیح و توضیحات به قلم [[هاشم‌پور سبحانی، توفیق|توفیق سبحانی]] است.
-این رساله از رسالات مشهور نجم الدین کبری است. چنانکه درباره آن نوشته‌اند که: تا کنون چنین رساله‌ای در طریقت تدوین نشده است. مرحوم سعید نفیسی «رسالة الهائم» و «لومة اللائم» را دو رساله جداگانه معرفی کرده است. رساله به زبان عربی است؛.<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه هجده</ref>‏  موفق بن مجد الخاصی –شاگرد و مرید خاص شیخ- بعدها در خراسان رساله عربی را جزء به جزء و جمله به جمله به فارسی بازگردانده است، تا اگر ترجمه شیخ، شبیه رساله عربی بوده، ترجمه عربی موفق بن مجد عین همان رساله باشد.<ref>ر.ک: همان، صفحه بیست و بیست‌ویک</ref>‏
+این رساله از رسالات مشهور [[نجم‌الدین کبری، احمد بن عمر|نجم‌الدین کبری]] است. چنانکه درباره آن نوشته‌اند که: تا کنون چنین رساله‌ای در طریقت تدوین نشده است. مرحوم [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]] «رسالة الهائم» و «لومة اللائم» را دو رساله جداگانه معرفی کرده است. رساله به زبان عربی است؛.<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه هجده</ref>‏  موفق بن مجد الخاصی –شاگرد و مرید خاص شیخ- بعدها در خراسان رساله عربی را جزء به جزء و جمله به جمله به فارسی بازگردانده است، تا اگر ترجمه شیخ، شبیه رساله عربی بوده، ترجمه عربی موفق بن مجد عین همان رساله باشد.<ref>ر.ک: همان، صفحه بیست و بیست‌ویک</ref>‏
 ترجمه رساله، تقریباً دو و نیم برابر متن عربی آن است؛ چرا که مترجم جهت تبرک، اصل آیات کلام الهی و سخنان پیامبر(ص) را در متن آورده و سپس ترجمه کرده است. علاوه بر آن سه حکایت مناسب (دو حکایت در فصل پنجم و حکایتی دیگر در فصل هشتم) بر کتاب افزوده و مقدمه‌ای در یک ورق‌ونیم در ابتدای کتاب علاوه کرده است. اما تنها به علل یاد شده بر حجم ترجمه افزوده نشده است، بلکه مترجم گاهی عنان قلم را رها کرده و به ترجمه خیلی آزاد پرداخته است. فصل نهم در این مورد نمونه خوبی است. گاه مترجم جملات معترضه‌گونه‌ای درون متن آورده است. حتی گاهی عین عبارات را ذکر کرده سپس به ترجمه آن پرداخته است.<ref>ر.ک: همان، صفحه بیست و هفت</ref>‏