۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
نقد کتاب وحدت و شفقت صحابه و اهلبیت علیهمالسلام با یکدیگر (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳۱ اکتبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۹:۴۹
، ۳۱ اکتبر ۲۰۱۶جایگزینی متن - 'آيتالله سبحانى' به 'آيتالله سبحانى'
(صفحه ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'>
[[پرونده:NUR18410J1.jpg|بندانگش» ایجاد کرد.) |
جز (جایگزینی متن - 'آيتالله سبحانى' به 'آيتالله سبحانى') |
||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
نويسنده اين كتاب در ظاهر مىخواهد فقط مسئله اظهار بيزارى را نفى كند، ولى در حقيقت به دنبال نفى اصل تشيع است؛ زيرا تصور مىكند كه پايه و اساس تشيع، بيزارى جستن از برخى صحابه است (همان، ص20-21). | نويسنده اين كتاب در ظاهر مىخواهد فقط مسئله اظهار بيزارى را نفى كند، ولى در حقيقت به دنبال نفى اصل تشيع است؛ زيرا تصور مىكند كه پايه و اساس تشيع، بيزارى جستن از برخى صحابه است (همان، ص20-21). | ||
آيتالله سبحانى در نقد اين مطلب، ابتدا محور اختلاف ميان شيعه و سنى را تبيين نموده است تا روشن شود اختلاف، ريشه اعتقادى و بنيادى دارد و بر پايه مطلبى به نام «اظهار برائت از برخى افراد» نيست. | [[سبحانی تبریزی، جعفر|آيتالله سبحانى]] در نقد اين مطلب، ابتدا محور اختلاف ميان شيعه و سنى را تبيين نموده است تا روشن شود اختلاف، ريشه اعتقادى و بنيادى دارد و بر پايه مطلبى به نام «اظهار برائت از برخى افراد» نيست. | ||
وى در نقد اين مطلب، به اين نكته اشاره دارد كه اين نوع بررسى (خلاصه كردنِ اختلاف در يك مسئله رفتارى)، ناشى از عدم آگاهى از محور اختلاف ميان مسلمانان است؛ زيرا اختلاف در بيزارى جستن از چند تن از صحابه (نه همه و نه اغلب آنها) نيست تا اين مشكل از طريقى كه ارائه كردهاند حل شود، بلكه اختلاف بر سر يك مسئله اساسىِ كلامى و زيربنايى است و آن اين است كه مرجع سياسى و علمى پس از رحلت پيامبر(ص) كيست؟ آيا رسولالله(ص) چنين مرجعى را معرفى كرده و ديده از جهان فروبسته است، يا امت را به حال خود واگذاشته و در اين مورد نه وحىاى از خداوند فرود آمده و نه تدبيرى از پيامبر(ص) صورت گرفته است؟ (همان، ص21-22). | وى در نقد اين مطلب، به اين نكته اشاره دارد كه اين نوع بررسى (خلاصه كردنِ اختلاف در يك مسئله رفتارى)، ناشى از عدم آگاهى از محور اختلاف ميان مسلمانان است؛ زيرا اختلاف در بيزارى جستن از چند تن از صحابه (نه همه و نه اغلب آنها) نيست تا اين مشكل از طريقى كه ارائه كردهاند حل شود، بلكه اختلاف بر سر يك مسئله اساسىِ كلامى و زيربنايى است و آن اين است كه مرجع سياسى و علمى پس از رحلت پيامبر(ص) كيست؟ آيا رسولالله(ص) چنين مرجعى را معرفى كرده و ديده از جهان فروبسته است، يا امت را به حال خود واگذاشته و در اين مورد نه وحىاى از خداوند فرود آمده و نه تدبيرى از پيامبر(ص) صورت گرفته است؟ (همان، ص21-22). | ||
| خط ۱۰۴: | خط ۱۰۴: | ||
[[رده:فقه و اصول]] | [[رده:فقه و اصول]] | ||
[[رده:مباحث خاص فقه]] | [[رده:مباحث خاص فقه]] | ||