ذهنی تهرانی، سید محمدجواد: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۱: خط ۳۱:
[[مرعشی، سید شهاب‌الدین|سيد شهاب‌الدين مرعشى نجفى]]
[[مرعشی، سید شهاب‌الدین|سيد شهاب‌الدين مرعشى نجفى]]


[[مجلسی، محمدتقی|محمدتقى مجلسى]]
[[محمدتقى مجلسى اصفهانی]]
|-
|-
|برخی آثار
|برخی آثار
خط ۷۷: خط ۷۷:
#حاج شيخ راضى تبريزى
#حاج شيخ راضى تبريزى
#سيد رسول موسوى تهرانى
#سيد رسول موسوى تهرانى
#شيخ [[مجلسی، محمدتقی|محمدتقى مجلسى]].  
#شيخ [[محمدتقى مجلسى اصفهانی]].  


تخصص ايشان در تأليف و تدريس در زمينه فقه، اصول، علوم غريبه و ادبيات عرب بود. آن بزرگوار همزمان با تحصيل و تأليف، تدريس را نيز آغاز نمود و در مدت بيش از 35 سال در زمينه‌هاى مختلف، شاگردان بسيارى تربيت نمود. طلاب علوم دينى بيش از 15 سال، از درس خارج فقه و اصول ايشان استفاده نمودند. وى در برخى از فصول تحصيلى، روزانه 14 درس از مقدمات تا سطوح عاليه تدريس مى‌كرد.
تخصص ايشان در تأليف و تدريس در زمينه فقه، اصول، علوم غريبه و ادبيات عرب بود. آن بزرگوار همزمان با تحصيل و تأليف، تدريس را نيز آغاز نمود و در مدت بيش از 35 سال در زمينه‌هاى مختلف، شاگردان بسيارى تربيت نمود. طلاب علوم دينى بيش از 15 سال، از درس خارج فقه و اصول ايشان استفاده نمودند. وى در برخى از فصول تحصيلى، روزانه 14 درس از مقدمات تا سطوح عاليه تدريس مى‌كرد.
خط ۸۹: خط ۸۹:
#سيد محمد سجادى
#سيد محمد سجادى


ايشان به واسطه استعداد سرشار، از ابتداى طلبگى، شروع به تأليف و تقرير نمود و در طى عمر كوتاه، ولى پربركت خود، بيش از 170 جلد كتاب در 44 عنوان از خود به يادگار نهاد. اولين تأليف ايشان كتاب درة الثمينه (شرح عربى بر صمديه) و اولين تقرير وى كتاب صلاة الجمعه به عربى (تقرير درس آيت‌الله شيخ [[مجلسی، محمدتقی|محمدتقى مجلسى]]) است.  
ايشان به واسطه استعداد سرشار، از ابتداى طلبگى، شروع به تأليف و تقرير نمود و در طى عمر كوتاه، ولى پربركت خود، بيش از 170 جلد كتاب در 44 عنوان از خود به يادگار نهاد. اولين تأليف ايشان كتاب درة الثمينه (شرح عربى بر صمديه) و اولين تقرير وى كتاب صلاة الجمعه به عربى (تقرير درس آيت‌الله شيخ [[محمدتقى مجلسى اصفهانی]]) است.  


ايشان بسيار صبور، مؤدب، باوقار و شهرت گريز بود. مناعت طبع عجيبى داشت. پس از هجرت به قم، تا ساليان دراز در محله‌هاى مختلف اقامت گزيد.
ايشان بسيار صبور، مؤدب، باوقار و شهرت گريز بود. مناعت طبع عجيبى داشت. پس از هجرت به قم، تا ساليان دراز در محله‌هاى مختلف اقامت گزيد.