۶۱٬۱۸۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
محمد بن علی خروبی کتب شیخ احمد زروق، به‌ویژه آثار متعلق به طریقه صوفیه زروقیه را شرح کرده است؛ این آثار عبارتند از: الوظیفة الزروقیه، اصول الطریق و عیوب النفس. شرح عیوب النفس بزرگ‌ترین دلیل بر مشیخه بودن خروبی و علو مرتبه او در علم سلوک و تصوف و مهم‌ترین دلیل بر التزامش به شیوه شیخ احمد زورق است. مهم‌ترین نکاتی که در خلال این شرح برای ما مسجل می‌شود عبارت است از: شدت اعجاب خروبی از استادش احمد زروق و وضوح تأثیرپذیری از تفکر و شیوه فقهی او؛ کثرت استطراد و استرسال در کلام؛ بسنده کردن خروبی به اهمیت اقتدا در طریق تصوف به استاد عالم و آگاه به بیماری‌های نفوس و شیوه علاج آنها. از دیدگاه او علم و ورع دو شرط در کمال استاد هستند؛ با علم اعمال دینی صحیح و با ورع وظایف دینی کامل می‌شود.<ref>ر.ک: مقدمه، ص6-5</ref> | محمد بن علی خروبی کتب شیخ احمد زروق، به‌ویژه آثار متعلق به طریقه صوفیه زروقیه را شرح کرده است؛ این آثار عبارتند از: الوظیفة الزروقیه، اصول الطریق و عیوب النفس. شرح عیوب النفس بزرگ‌ترین دلیل بر مشیخه بودن خروبی و علو مرتبه او در علم سلوک و تصوف و مهم‌ترین دلیل بر التزامش به شیوه شیخ احمد زورق است. مهم‌ترین نکاتی که در خلال این شرح برای ما مسجل می‌شود عبارت است از: شدت اعجاب خروبی از استادش احمد زروق و وضوح تأثیرپذیری از تفکر و شیوه فقهی او؛ کثرت استطراد و استرسال در کلام؛ بسنده کردن خروبی به اهمیت اقتدا در طریق تصوف به استاد عالم و آگاه به بیماری‌های نفوس و شیوه علاج آنها. از دیدگاه او علم و ورع دو شرط در کمال استاد هستند؛ با علم اعمال دینی صحیح و با ورع وظایف دینی کامل می‌شود.<ref>ر.ک: مقدمه، ص6-5</ref> | ||
شرح کتاب به شیوه رایج «قال – اقول» با ذکر بخشی از عبارات متن و ذکر شرح در ذیل آن در سال 962ق تألیف شده است. معنای آن این است که خروبی کتابش را در اواخر عمرش و پس از آنکه از شیوخ طریقه زروقیه در مغرب عربی شده نوشته است. گروهی از علمای عصرش که از آن جمله علمای فاس هستند، این طریقه را از او گرفته‌اند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 347</ref> | |||
شارح، عیوب هر نفسی را به حسب آن می‌داند. او سبب نامگذاری نفس را نفاست و شرافت آن می‌داند؛ چراکه از عالم علوی لطیف نورانی و طاهر زکی موصوف به اوصاف حمیده است. عیوب زمانی برای نفس رخ می‌دهد که از عالم علوی به عالم سفی هبوط کند.<ref>ر.ک: همان، ص28</ref> | شارح، عیوب هر نفسی را به حسب آن می‌داند. او سبب نامگذاری نفس را نفاست و شرافت آن می‌داند؛ چراکه از عالم علوی لطیف نورانی و طاهر زکی موصوف به اوصاف حمیده است. عیوب زمانی برای نفس رخ می‌دهد که از عالم علوی به عالم سفی هبوط کند.<ref>ر.ک: همان، ص28</ref> | ||