آیین قلندری: تفاوت میان نسخه‌ها

۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۷ اوت ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۱: خط ۳۱:
این اثر در دو بخش ترتیب یافته است. نخست پیشگفتار است که شامل سه قسمت ادیان ایران باستان و آیین قلندری، از عیاری تا قلندری و آیین قلندری است<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص26</ref>.
این اثر در دو بخش ترتیب یافته است. نخست پیشگفتار است که شامل سه قسمت ادیان ایران باستان و آیین قلندری، از عیاری تا قلندری و آیین قلندری است<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص26</ref>.


بخش دوم، شامل چهار رساله خطی است. نخست، رساله‌ای یا قلندرنامه‌ای است که در سال 1079ق به نگارش درآمده است. دوم، رساله‌ای در آداب قلندری است. سوم، رساله متعلق به میرزا محمدعلی شریف یزدی شاهرودی در عقاید خاک‌ساریه است که در سال‌های 1315و1314ق نگاشته شده است. چهارم، رساله‌ی اشعار درویشان سخنور است<ref>ر.ک: همان، ص9-10</ref>.
بخش دوم، شامل چهار رساله خطی است. نخست، رساله‌ای یا قلندرنامه‌ای است که در سال 1079ق به نگارش درآمده است. دوم، رساله‌ای در آداب قلندری است. سوم، رساله متعلق به میرزا محمدعلی شریف یزدی شاهرودی در عقاید خاک‌ساریه است که در سال‌های 1315 و 1314ق نگاشته شده است. چهارم، رساله‌ی اشعار درویشان سخنور است<ref>ر.ک: همان، ص9-10</ref>.


نویسنده اثر، ابتدا قلندرنامه‌ای از عهد صوفی را که مشتمل بر چند رساله از چند درویش شوریده‌حال، مانند: درویش بابا شوریده ابدال و درویش یاری قلندر است آورده است. رساله اول آن متضمن سخنانی است که در جمع قلندرها مطرح شده و با مقدمه‌ای مسجع به نگارش درآمده است. در جای‌جای کلام به‌مناسبت‌هایی از اشعار شعرای گمنام یا خود مؤلف بهره گرفته شده است. هر رساله‌ از این قلندرنامه مقدمه شیوایی دارد که بیانگر چیرگی گوینده در سخنوری است. در این مجموعه با توجه به وجود دو گروه حیدری و نعمتی دوره‌‌ی صفوی، از شاه تعمت‌الله ولی و سید جلال‌الدین میرحیدر یاد شده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص74</ref>.
نویسنده اثر، ابتدا قلندرنامه‌ای از عهد صوفی را که مشتمل بر چند رساله از چند درویش شوریده‌حال، مانند: درویش بابا شوریده ابدال و درویش یاری قلندر است آورده است. رساله اول آن متضمن سخنانی است که در جمع قلندرها مطرح شده و با مقدمه‌ای مسجع به نگارش درآمده است. در جای‌جای کلام به‌مناسبت‌هایی از اشعار شعرای گمنام یا خود مؤلف بهره گرفته شده است. هر رساله‌ از این قلندرنامه مقدمه شیوایی دارد که بیانگر چیرگی گوینده در سخنوری است. در این مجموعه با توجه به وجود دو گروه حیدری و نعمتی دوره‌‌ی صفوی، از شاه تعمت‌الله ولی و سید جلال‌الدین میرحیدر یاد شده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص74</ref>.
۱٬۴۸۲

ویرایش