۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
'''أضواء البيان في إيضاح القرآن بالقرآن،''' تألیف [[شنقیطی، محمدامین|محمد_امین بن محمد مختار شنقیطی]] (متوفی 1393ق)، از جمله تفاسیر مهم اهل سنت است که به شیوه قرآن به قرآن و از دیدگاه مذهب سلفیه به رشته تحریر درآمده است. تحقیق آیات و احادیث کتاب توسط [[خالدی، محمد عبدالعزیز|محمد عبدالعزیز خالدی]] انجام شده است. | |||
این کتاب در هفت جلد نگاشته شده و پس از فوت مؤلف، شاگردش [[عطیه محمد سالم]] در دو جلد دیگر تفسیر استادش را به پایان رسانده است<ref>ر.ک: مستفید، حمید رضا؛ وجدانی، نسرین؛ ص173</ref>. جلد دهم مشتمل بر دو کتاب «دفع ایهام الاضطراب عن آیات الکتاب» و «منع جواز المجاز فی المنزل للتعبد و الاعجاز» است که هر دو از [[شنقیطی، محمدامین|شنقیطی]] است<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، ص3</ref>. دو کتاب اخیر، در حقیقت ارتباطی به تفسیر اضواء البیان ندارد و کتب جداگانه‌ای هستند. کتاب اول مشتمل بر بررسی قرآن کریم از ابتدا تا انتهاست<ref>ر.ک: جلد دهم، ص235-5</ref>. در کتاب دوم نیز در چهار فصل موضوع مجاز در قرآن کریم مطرح شده است<ref>ر.ک: همان، ص238</ref>. | |||
این کتاب در هفت جلد نگاشته شده و پس از فوت مؤلف، شاگردش عطیه محمد سالم در دو جلد دیگر تفسیر استادش را به پایان رسانده است<ref>ر.ک: مستفید، حمید رضا؛ وجدانی، نسرین؛ ص173</ref>. جلد دهم مشتمل بر دو کتاب «دفع ایهام الاضطراب عن آیات الکتاب» و «منع جواز المجاز فی المنزل للتعبد و الاعجاز» است که هر دو از شنقیطی است<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، ص3</ref>. دو کتاب اخیر، در حقیقت ارتباطی به تفسیر اضواء البیان ندارد و کتب جداگانه‌ای هستند. کتاب اول مشتمل بر بررسی قرآن کریم از ابتدا تا انتهاست<ref>ر.ک: جلد دهم، ص235-5</ref>. در کتاب دوم نیز در چهار فصل موضوع مجاز در قرآن کریم مطرح شده است<ref>ر.ک: همان، ص238</ref>. | |||
شیوه مؤلف در تفسیر اضواء البیان عموماً به این صورت است که در شرح معنای آیه و یا برای تأیید یا ترجیح یکی از وجوه و آراء تفسیری ذیل آیه، با عباراتی نظیر «بینه فی مواضع اخر» به آیات با مضمون مشابه در سوره‌های دیگر استناد کرده و از آنها به‌عنوان شاهد استفاده می‌کند<ref>ر.ک: مستفید، حمید رضا؛ وجدانی، نسرین؛ ص174-173</ref>. | شیوه مؤلف در تفسیر اضواء البیان عموماً به این صورت است که در شرح معنای آیه و یا برای تأیید یا ترجیح یکی از وجوه و آراء تفسیری ذیل آیه، با عباراتی نظیر «بینه فی مواضع اخر» به آیات با مضمون مشابه در سوره‌های دیگر استناد کرده و از آنها به‌عنوان شاهد استفاده می‌کند<ref>ر.ک: مستفید، حمید رضا؛ وجدانی، نسرین؛ ص174-173</ref>. | ||