اسدی طوسی، علی بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها

ابومنصور یا ابونصر علی بن احمد اسدی طوسی (اواخر قرن 4-465ق)، از شعرای خراسان، صاحب «الابنیه» و منظومه «گرشاسپ‌نامه» و دیگر اشعار.

«علی بن احمد اسدی طوسی شاعر» مکنی به «ابومنصور» یا «ابونصر»، به‌احتمال در اواخر سده 4ق یا سال‌های آغازین قرن 5ق در شهر توس خراسان دیده به جهان گشوده است<ref>ر.ک: آیدنلو، سجاد، ص5 </ref>.

نام شعری یا به اصطلاح، تخلص علی بن احمد، همچنان‌که خود در گرشاسپ‌نامه آورده، «اسدی» است و گویا نسبتی است به چندین قبیله عرب<ref>ر.ک: همان، ص5-6</ref>.

از مطالب گرشاسپ‌نامه و قصیده‌های اسدی، آشکار می‌شود که او افزون بر توانایی در شعر و حماسه سرایی، از فلسفه، تاریخ، جغرافیا، نجوم و علوم دینی نیز آگاهی‌های خوبی داشته است و بر همین پایه، برخی او را با القاب «حکیم» یا اسدالحکما» یاد کرده‌اند. اسدی ظاهرا با ادبیات عرب هم آشنا بوده است و برخی از مضمون‌هایش با اشعار سخنوران عرب، همانندی دارد<ref>ر.ک: همان، ص7-8 </ref>.

اسدی، پس از سال‌ها اقامت در آذربایجان و پدید آوردن آثاری، به‌احتمال نزدیک به یقین در سال 465ق درگذشت و در کوی سرخاب تبریز، همان‌ جایی که بعدها به مقبرة‌الشعرا نامبردار گردید، به خاک سپرده شد<ref>ر.ک: همان </ref>.

[[رده:مقالات بازبینی نشده1]]