۹۵۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR21367J1.jpg | عنوان = دیوان همام الدین تبریزی | عنوان...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
'''دیوان همام الدین تبریزی''' مجموعه اشعار همام الدین ابن علاء تبریزی (متوفی 714ق) است. غزلیات همام بیشتر به اقتفای استاد بزرگوار سعدی است. این اثر با مقدمه و تصحیح مؤید ثابتی منتشر شده است. | '''دیوان همام الدین تبریزی''' مجموعه اشعار [[همام الدین تبریزی|همام الدین ابن علاء تبریزی]] (متوفی 714ق) است. غزلیات همام بیشتر به اقتفای استاد بزرگوار سعدی است. این اثر با مقدمه و تصحیح [[مؤید ثابتی]] منتشر شده است. | ||
اشعار عربی همام الدین در حدود 180 بیت در مدح مولانا نجم‌الدین عبدالغار و قاضی‌القضاة محی الدین و قطب‌الدین شیرازی و... است. اشعار فارسی او قسمتی در توحید و نعت نبی و مدح غازان خان است که در حدود 120 شعر می‌باشد و قسمتی مثنویات است که در پند و موعظه و حکایات و نیز در عشق و وفا و نامه‌های عاشق و معشوق است که در حدود نهصد بیت می‌باشد. غزلیات و اخوانیات و مراثی او نیز تقریباً هشتصد بیت و جمعاً کلیه اشعار عربی و فارسی او در حدود دو هزار بیت است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص2</ref> البته مصحح، اشعار سست و کم‌ارزش فارسی همام‌الدین را کنار گذاشته و تعداد اشعار فارسی ذکر شده در این کتاب هشتصد بیت است.<ref>ر.ک: همان، ص10</ref> | اشعار عربی همام الدین در حدود 180 بیت در مدح مولانا نجم‌الدین عبدالغار و قاضی‌القضاة محی الدین و قطب‌الدین شیرازی و... است. اشعار فارسی او قسمتی در توحید و نعت نبی و مدح غازان خان است که در حدود 120 شعر می‌باشد و قسمتی مثنویات است که در پند و موعظه و حکایات و نیز در عشق و وفا و نامه‌های عاشق و معشوق است که در حدود نهصد بیت می‌باشد. غزلیات و اخوانیات و مراثی او نیز تقریباً هشتصد بیت و جمعاً کلیه اشعار عربی و فارسی او در حدود دو هزار بیت است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص2</ref> البته مصحح، اشعار سست و کم‌ارزش فارسی همام‌الدین را کنار گذاشته و تعداد اشعار فارسی ذکر شده در این کتاب هشتصد بیت است.<ref>ر.ک: همان، ص10</ref> | ||
غزلیات همام بیشتر به اقتفای استاد بزرگوار سعدی است و غالباً از آن سرچشمه فیض مایه گرفته و در عین حال خود به عجز بیان و ناتوانی خود در مقابل استاد معترف است: | غزلیات همام بیشتر به اقتفای استاد بزرگوار سعدی است و غالباً از آن سرچشمه فیض مایه گرفته و در عین حال خود به عجز بیان و ناتوانی خود در مقابل استاد معترف است: | ||
'''همام را سخن دلفریب و شیرین است***ولی دریغ که بیچاره نیست شیرازی'''.<ref>ر.ک: همان، ص4</ref> | '''همام را سخن دلفریب و شیرین است***ولی دریغ که بیچاره نیست شیرازی'''.<ref>ر.ک: همان، ص4</ref> | ||
| خط ۳۹: | خط ۴۰: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||