دیوان همام‌الدین تبریزی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دیوان همام الدین تبریزی''' مجموعه اشعار [[همام الدین تبریزی|همام الدین ابن علاء تبریزی]] (متوفی 714ق) است. غزلیات همام بیشتر به اقتفای استاد بزرگوار سعدی است. این اثر با مقدمه و تصحیح [[مؤید ثابتی]] منتشر شده است.  

اشعار عربی همام الدین در حدود 180 بیت در مدح مولانا نجم‌الدین عبدالغار و قاضی‌القضاة محی الدین و قطب‌الدین شیرازی و... است. اشعار فارسی او قسمتی در توحید و نعت نبی و مدح غازان خان است که در حدود 120 شعر می‌باشد و قسمتی مثنویات است که در پند و موعظه و حکایات و نیز در عشق و وفا و نامه‌های عاشق و معشوق است که در حدود نهصد بیت می‌باشد. غزلیات و اخوانیات و مراثی او نیز تقریباً هشتصد بیت و جمعاً کلیه اشعار عربی و فارسی او در حدود دو هزار بیت است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص2</ref>‏  البته مصحح، اشعار سست و کم‌ارزش فارسی همام‌الدین را کنار گذاشته و تعداد اشعار فارسی ذکر شده در این کتاب هشتصد بیت است.<ref>ر.ک: همان، ص10</ref>‏

غزلیات همام بیشتر به اقتفای استاد بزرگوار سعدی است و غالباً از آن سرچشمه فیض مایه گرفته و در عین حال خود به عجز بیان و ناتوانی خود در مقابل استاد معترف است:  

'''همام را سخن دلفریب و شیرین است***ولی دریغ که بیچاره نیست شیرازی'''.<ref>ر.ک: همان، ص4</ref>‏

نسخه موجود موجود بدون ترتیب و نظمی که در تحریر دواوین معمول است، از قبیل درج اشعار به ترتیب حروف تهجی و جدا کردن قطعات و غزلیات و قصاید از یکدیگر تنظیم شده است.<ref>ر.ک: همان، ص2</ref>‏