۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
بعضی از والیان کوفه برای مدت کوتاهی به این سمت منصوب مى‌شدند؛ به عنوان نمونه زیاد بن حنظله در سال 21 هجری پس از مدت کوتاهی به درخواست خودش عزل گردید<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=50&viewType=html ر.ک: همان، ص50]</ref>. جانشین او عمار بن یاسر نیز پس از اندک زمانی<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=52&viewType=html ر.ک: همان، ص52]</ref> در سال 22 هجری ولایت را به ابوموسی اشعری واگذار نمود<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=59&viewType=html ر.ک: همان، ص59]</ref>. | بعضی از والیان کوفه برای مدت کوتاهی به این سمت منصوب مى‌شدند؛ به عنوان نمونه زیاد بن حنظله در سال 21 هجری پس از مدت کوتاهی به درخواست خودش عزل گردید<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=50&viewType=html ر.ک: همان، ص50]</ref>. جانشین او عمار بن یاسر نیز پس از اندک زمانی<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=52&viewType=html ر.ک: همان، ص52]</ref> در سال 22 هجری ولایت را به ابوموسی اشعری واگذار نمود<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=59&viewType=html ر.ک: همان، ص59]</ref>. | ||
امام علی(ع) در 12 رجب سال 36 هجری پس از بازگشت از بصره به کوفه وارد شد و مرکز خلافت را به آنجا منتقل نمود. او در حالى که امیرالمؤمنین و خلیفه بود، امیر کوفه نیز گردید. نویسنده از نوشتن درباره این شخصیت عظیم احساس عجز مى‌کند و چنین مى‌نگارد: «نمى‌دانم درباره امام علی بن ابى‌طالب چه بنویسم؟ من ناتوان و عاجزم و در برابر این شخصیت عظیم قدر و اندازه ندارم؛ کسی که درباره او هزاران کتاب نوشته شد... گزاف نمی‌گویم، اگر بگویم که هیچ کتابخانه‌ای در عالم وجود ندارد، مگر اینکه درباره وی کتابی در آنجا وجود دارد». در ادامه قطره‌ای از فضایل و مناقب این امام همام ذکر شده است. | امام علی(ع) در 12 رجب سال 36 هجری پس از بازگشت از بصره به کوفه وارد شد و مرکز خلافت را به آنجا منتقل نمود. او در حالى که امیرالمؤمنین و خلیفه بود، امیر کوفه نیز گردید<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=112&viewType=html ر.ک: همان، ص112]</ref>. نویسنده از نوشتن درباره این شخصیت عظیم احساس عجز مى‌کند و چنین مى‌نگارد: «نمى‌دانم درباره امام علی بن ابى‌طالب چه بنویسم؟ من ناتوان و عاجزم و در برابر این شخصیت عظیم قدر و اندازه ندارم؛ کسی که درباره او هزاران کتاب نوشته شد... گزاف نمی‌گویم، اگر بگویم که هیچ کتابخانه‌ای در عالم وجود ندارد، مگر اینکه درباره وی کتابی در آنجا وجود دارد». در ادامه قطره‌ای از فضایل و مناقب این امام همام ذکر شده است. | ||
امام حسن علیه‌السلام پس از شهادت پدر شش یا هفت ماه حاکمیت در کوفه را به عهده داشت. به اعتقاد نویسنده، مهم‌ترین حادثه زندگی آن بزرگوار صلح با معاویه بوده است که در این نوشتار شرح شده است. آن حضرت نیز در سنه 49 هجری با مسموم گردید و معاویه با شنیدن این حادثه بسیار شادمان شد و به سجده افتاد. | امام حسن علیه‌السلام پس از شهادت پدر شش یا هفت ماه حاکمیت در کوفه را به عهده داشت<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=127&viewType=html ر.ک: همان، ص127]</ref>. به اعتقاد نویسنده، مهم‌ترین حادثه زندگی آن بزرگوار صلح با معاویه بوده است که در این نوشتار شرح شده است. آن حضرت نیز در سنه 49 هجری با مسموم گردید و معاویه با شنیدن این حادثه بسیار شادمان شد و به سجده افتاد. | ||
تعدادی از والیان کوفه در مدتی که والی به جهت امری از شهر خارج مى‌شد، نائب وی بودند و پس از بازگشت او از آن منصب کنار مى‌رفتند. یکی از این حاکمان موقت، مغیرة بن نوفل بود که در سال 40 هجری که امام حسن(ع) به جهت آماده نمودن سپاه برای جنگ صفین به نخیله رفت، جانشین آن حضرت گردید. | تعدادی از والیان کوفه در مدتی که والی به جهت امری از شهر خارج مى‌شد، نائب وی بودند و پس از بازگشت او از آن منصب کنار مى‌رفتند. یکی از این حاکمان موقت، مغیرة بن نوفل بود که در سال 40 هجری که امام حسن(ع) به جهت آماده نمودن سپاه برای جنگ صفین به نخیله رفت، جانشین آن حضرت گردید<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=139&viewType=html ر.ک: همان، ص139]</ref>. | ||
فصل 2: | فصل 2: | ||
| خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
فهرست امیران در عصر اموی بالغ بر 103 شماره است که به ترتیب زمانی ذکر شده است. | فهرست امیران در عصر اموی بالغ بر 103 شماره است که به ترتیب زمانی ذکر شده است. | ||
معاویه بن ابى‌سفیان اولین امیر کوفه بود که پس از صلح با امام حسن(ع) تا انتقال مرکز حکومت به شام در سال بعد بر این شهر حکومت کرد. از کسانی که معاویه به امیری کوفه منصوب کرد، زیاد بن ابیه بود. او در سال 49 هجری علاوه بر این شهر حکومت بصره را نیز به عهده گرفت و اولین کسی بود که دو امارت در او جمع شد. اگر چه درباره سرگذشت او به تفصیل سخن رفته است؛ اما عجیب این است که با وجود نگارش کتاب به قلم نویسنده شیعی از تأثیرگذاری او در ایجاد حادثه کربلا مطلبی ذکر نشده است. | معاویه بن ابى‌سفیان اولین امیر کوفه بود که پس از صلح با امام حسن(ع) تا انتقال مرکز حکومت به شام در سال بعد بر این شهر حکومت کرد<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=147&viewType=html ر.ک: همان، ج2، ص147]</ref>. از کسانی که معاویه به امیری کوفه منصوب کرد، زیاد بن ابیه بود<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=184&viewType=html ر.ک: همان، ص184]</ref>. او در سال 49 هجری علاوه بر این شهر حکومت بصره را نیز به عهده گرفت و اولین کسی بود که دو امارت در او جمع شد. اگر چه درباره سرگذشت او به تفصیل سخن رفته است؛ اما عجیب این است که با وجود نگارش کتاب به قلم نویسنده شیعی از تأثیرگذاری او در ایجاد حادثه کربلا مطلبی ذکر نشده است. | ||
عبدالملک بن مروان دیگر امیر کوفه بود که در سال 72 هجری به آنجا وارد شد<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=252&viewType=html ر.ک: همان، ص252]</ref>. حجاج بن یوسف ثقفی به او نوشت که اگر دوست داری در این ملک بمانی علی بن حسین را به قتل برسان. او جاسوس‌هایی را بر امام گماشته بود و آنها تمامی رفتارهای شخصی و اجتماعی امام و حتی عبادات او را گزارش می‌کردند. ابن خلکان نقل کرده است که عبدالملک به حجاج گفت که هر کس به عیوب خودش آگاه است و در آن درخواست کرد که عیب‌های خودش را بازگو کند و چیزی از آن را مخفی نکند. او گفت: «من لجوج و کینه‌ای هستم». عبدالملک گفت: «بنابراین بین تو و ابلیس نسبتی هست». حجاج گفت: «شیطان اگر مرا ببیند تسلیم من مى‌شود». | |||
برخی از امرایی که پیش از آن شرح حال آنها آمده است و نویسنده مطلب جدیدی درباره آنها نداشته است، تنها به ذکر سال خلافت آنها اکتفا شده است و در پاورقیبه نوشته پیشین ارجاع داده شده است. عبیدالله بن عباس کندی از آن جمله است. | برخی از امرایی که پیش از آن شرح حال آنها آمده است و نویسنده مطلب جدیدی درباره آنها نداشته است، تنها به ذکر سال خلافت آنها اکتفا شده است و در پاورقیبه نوشته پیشین ارجاع داده شده است. عبیدالله بن عباس کندی از آن جمله است. | ||
| خط ۱۰۱: | خط ۱۰۱: | ||
[[رده: تاریخ (عمومی)]] | [[رده: تاریخ (عمومی)]] | ||
[[رده: تاریخ آسیا]] | [[رده: تاریخ آسیا]] | ||
<references /> | |||