الباعث الحثيث شرح اختصار علوم الحديث: تفاوت میان نسخه‌ها

'''الباعث الحثيث شرح اختصار علوم الحديث'''، شرح احمد محمد شاکر بر «اختصار علوم الحديث» ابن کثیر (متوفی 774ق) است که خود تلخیص مقدمه ابن صلاح عثمان بن عبدالرحمن شهرزوری (متوفی 643ق) است. ناصرالدین البانی بر کتاب تعلیقه زده و علی بن حسن عبدالحمید نیز تحقیق آن را به سرانجام رسانده است. این طبع از کتاب در دو جلد منتشر شده است.  

کتاب با مقدمه‌ای کوتاه از علی بن حسن عبدالحمید در معرفی کتاب و نقل کلام ذهبی «کجاست علم حدیث؟ و کجایند اهل حدیث؟ نزدیک است که نبینم ایشان را جز در کتاب‌ها یا در زیر خاک» آغاز شده است<ref>ر.ک: مقدمه چاپ تحقیق‌شده، ص6-5</ref>‏.

«اختصار علوم الحديث» اختصاری علمی و متین از کتاب ابن صلاح به‌علاوه تعلیقات و تعقیبات و استدراکاتی از ابن کثیر است که بر ارزش کتاب افزوده و اهمیت آن را دو چندان کرده است<ref>ر.ک: مدخل، ص11</ref>‏. نمونه‌هایی از این افزوده‌های ابن کثیر در ضمن یازده مورد در مدخل کتاب ارائه شده است<ref>ر.ک: همان، ص16-12</ref>‏.  

محمد عبدالرزاق حمزه در مقدمه‌اش بر کتاب به بررسی تاریخچه علم حدیث پرداخته است. او ابتدا آثاری که در این زمینه نگارش شده را ذکر می‌کند تا اینکه به ابوعمرو عثمان بن صلاح شهرزوری می‌رسد. ابن صلاح هنگامی که در مدرسه اشرفیه تدریس می‌کرد، کتاب معروفش «علوم الحديث» - که به مقدمه ابن صلاح مشهور است - ‌را نوشت و فنون و علوم آن را تهذیب کرد و ازآنجاکه مطالبش را پی‌درپی املا نموده است، ترتیب مطالبش در وضع مناسبی قرار ندارد. او از تألیفات پراکنده خطیب ابوبکر بغدادی استفاده کرده و مقاصد متفرق آثار او را گردآوری و گزیده‌ای از فوائدش را به آن ضمیمه کرده است. بنابراین در کتابش مطالب متفرق در دیگر آثار را گرد آورده است و دیگر مؤلفین نیز از شیوه او پیروی کرده‌اند و کتاب او را در آثار فراوانی به نظم درآورده و شرح و تلخیص کرده‌اند؛ به‌عنوان مثال عبدالرحیم بن حسین عراقی (متوفی 806ق) آن را در «ألفية الحديث» به نظم درآورد و خودش نیز آن را شرح کرد و سخاوی نیز پس از او کتابش را شرح کرد<ref>ر.ک: تقديم الكتاب، ص81-80</ref>‏.  

بر بسیاری از طلاب این نکته که اسم اصلی این کتاب «اختصار علوم الحديث» است پوشیده مانده و گمان می‌کنند که اسم کتاب «الباعث الحثيث» است. حقیقت آن است که «الباعث الحثيث» اسم علم برای شرح علامه احمد شاکر است که به آن مشهور شده، تاآنجاکه اسم شرح بر اسم اصلی غلبه یافته است<ref>ر.ک: مدخل، ص25</ref>‏.  

تعلیقات احمد شاکر از جهت کوتاهی و بلندی و از لحاظ مفاد و مضمون متنوع است. بیشترین نکته‌ای که توجه را به خود جلب می‌کند، توجه ویژه او به ضبط اسامی، کنیه‌ها و القاب و مقید کردن آنها به حروف و شرح و تبیین بیشتر آنهاست. مطلب دیگر نقل‌های فراوانی است که تکمیل‌کننده سخن مؤلف است و آنها را از کتب مصطلحاتی که امروزه معروفند، نقل می‌کند؛ به‌ویژه «التقييد والإيضاح» عراقی و «تدريب الراوي» سیوطی. گاهی نیز بعضی از مطالبی را که ابن کثیر خلاصه کرده از «علوم ابن صلاح» در حاشیه برای افاده بیشتر و تکمیل معلومات ذکر می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص26-25</ref>‏.  

# تکرار تعلیقات؛ به‌گونه‌ای که کلام نویسنده عیناً یا تقریباً همانی است که احمد شاکر در حاشیه آورده است.  

قابل ذکر است که تعداد تعلیقات احمد شاکر – کوتاه یا بلند - ‌قریب به چهارصد تعلیقه است<ref>ر.ک: همان</ref>‏.  

<references/>