۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الورود الجعفرية في حاشية الرياض الطباطبائية (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۴ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۰۱
، ۱۴ اکتبر ۲۰۲۰بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''الورود الجعفرية في حاشية الریاض الطباطبائية'''، شرحی است بر بخشی از | '''الورود الجعفرية في حاشية الریاض الطباطبائية'''، شرحی است بر بخشی از «[[رياض المسائل في تحقيق الأحكام بالدلائل (ط - الحديثة)|ریاض المسائل]]» [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|علی بن محمدعلی طباطبایی]] (متوفی 1231ق) که توسط [[کاشف الغطاء، عباس بن حسن|عباس بن حسن کاشف‌الغطاء]] (متوفی 1322ق) صورت گرفته است. | ||
این اثر فقهی دربردارنده مسائل طهارت شامل «میاة (آبها)، وضو و غسل (تا بحث حیض)» است. | این اثر فقهی دربردارنده مسائل طهارت شامل «میاة (آبها)، وضو و غسل (تا بحث حیض)» است. | ||
روش نویسنده چنین است که ابتدا قسمتی از متن کتاب | روش نویسنده چنین است که ابتدا قسمتی از متن کتاب «[[رياض المسائل في تحقيق الأحكام بالدلائل (ط - الحديثة)|ریاض المسائل]]» را با لفظ «قوله (رحمه‌الله)» آورده که در اغلب موارد به چند کلمه از ابتدای پاراگراف یک بحث اکتفا کرده، پس‌ازآن شرح موردنظر خویش را ارائه داده است. | ||
برای آشنایی بیشتر با روش شارح به نمونه‌ای از آن اشاره می‌شود: | برای آشنایی بیشتر با روش شارح به نمونه‌ای از آن اشاره می‌شود: | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
در بحث غساله حمام چنین آمده: | در بحث غساله حمام چنین آمده: | ||
قوله (رحمه‌الله): | قوله (رحمه‌الله): لأصالة بقاء التكليف... إلى آخره، لا ريب في كون هذا الأصل محكوماً فإن استصحاب مطهرية الماء و أصالة البراءة من التكليف بالشرط حاكم على هذا الأصل، و الحاصل أن المستفاد من مجموع أدلة الطهارة و المطهرية بالماء هو فيما لم يعلم نجاسته فيندرج فيه حالة الشك، و ما قضى بتقديم الظاهر على الأصل فيتفرع عليه لزوم الاجتناب في مثل المفروض موهون بحصول القطع بعد كون تلك الأخبار القاضية بالاجتناب مسوقة لبيان حكم ظاهري في مرحلة الشك و هو الاجتناب بل واردة مورد الغالب في الجيات من الحمامات المعلوم نجاستها أو قلّتها<ref>متن کتاب، ص31</ref>. | ||
ماتن معتقد به طاهر بودن این قسم از آبها شده و دلیل خود را چنین آورده: «لأصالة بقاء التكليف... إلى آخره». شارح می‌گوید شکی نیست در اینکه این اصل محکوم است؛ زیرا استصحاب پاکی آب و اصالت البرائت، حاکم بر این اصل می‌باشد و نتیجه آن این است که آنچه از مجموع ادله طهارة و مطهریة بوسیله آب استفاده می‌شود آنجاست که نجاستش معلوم نیست و حالت مشکوک پیش می‌آید و ... | ماتن معتقد به طاهر بودن این قسم از آبها شده و دلیل خود را چنین آورده: «لأصالة بقاء التكليف... إلى آخره». شارح می‌گوید شکی نیست در اینکه این اصل محکوم است؛ زیرا استصحاب پاکی آب و اصالت البرائت، حاکم بر این اصل می‌باشد و نتیجه آن این است که آنچه از مجموع ادله طهارة و مطهریة بوسیله آب استفاده می‌شود آنجاست که نجاستش معلوم نیست و حالت مشکوک پیش می‌آید و ... | ||