اخلاق اسلامی (جمعی از نویسندگان و پژوهشگران): تفاوت میان نسخه‌ها

در فصل چهارم، به بحث پیرامون امکانات رشد پرداخته شده است. نویسنده معتقد است که شرایط محیطی خوب یا بد، در واقع عامل و یا مانع کمال اخلاقی و معنوی انسان به‌شمار می‌رود. محیط هرگز الزام و جبر نمی‌آفریند و قدرت اراده انسان را برای رشد معنوی و روحانی سلب نمی‌کند. انسان چنان بزرگ آفریده شده که در سخت‌ترین بندها نیز آزادی اصیل و گوهرین خود را از دست نمی‌دهد و همواره از توان لازم برای ادامه حرکت معنوی خود، برخوردار است؛ بنابراین هیچ مانعی نیست که برای رشد معنوی، نتوان از آن عبور کرد. از سویی دیگر، به‌حکم همان اختیار، آدمی همواره مکلف است، هرچند محدودیت‌های فراوان، او را احاطه کند<ref>همان، ص65</ref>.

در فصل ششم، نگاهی شده است به نقش اخلاق در شکل‌گیری جامعه مطلوب. نویسنده در این فصل، به سرمایه‌ها یا نقاط قوت جامعه مطلوب اخلاقی پرداخته و از سویی مزیت‌های جامعه فضیلت‌مند در مقایسه با جامعه غیراخلاقی را بررسی نموده است. به اعتقاد وی، در آغاز باید به ترسیم جامعه مطلوب پرداخت تا دانسته شود این جامعه، از چه ویژگی‌هایی برخوردار است. به اعتقاد وی، اساساً انگیزه انسان‌ها از زندگی جمعی و تشکیل اجتماعات، بهره‌مند شدن از منافع حیات اجتماعی است و انسان تنها و دور از جامعه، زندگی پرمشقتی داشته و هزاران سال پیش، انسان دریافت که خداوند وی را به‌گونه‌ای آفریده که هم برخلاف سایر موجودات از احتیاجات و نیازهای بسیاری برخوردار است که هرگز قادر نیست تمامی آن‌ها را مرتفع کند و هم دارای استعدادهای خاص فراحیوانی و ظرفیت‌های فکری- فرهنگی است<ref>همان95</ref>.